Άν ο άνθρωπος είναι σκόνη
Εκείνοι που προχωρούν στό μάκρος τής πεδιάδας
Είναι άνθρωποι.
...............................
If man is dust
those who go through the plain
are men
.......................................
Si el hombre es polvo
esos que andan por el llano
son hombres
Octavio Paz
Saturday, 29 March 2008
Monday, 25 February 2008
Saturday, 22 December 2007
Αύγουστος - N.Παπάζογλου
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζεκ
αθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζεκ
αθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Thursday, 25 October 2007
Στις Αυθεντιες, σε Όλες
Η μεγαλοφυία συνίσταται
στό να μπορει κανείς
να δει με τα μάτια ενος παιδιου
και να σκεφτεται και να γραφει,
γι'αυτα που βλεπει,
με τον νου και την μαστορια ενος ενηλικου.
Το αντιθετο του μεγαλοφυους
ειναι ο γραφειοκρατης,
ο οποιος βλεπει με τα ματια ενηλικου,
σκεφτεται με μυαλο παιδιου
και γραφει με υφος πεθαμενου.
Thomas Szasz
στό να μπορει κανείς
να δει με τα μάτια ενος παιδιου
και να σκεφτεται και να γραφει,
γι'αυτα που βλεπει,
με τον νου και την μαστορια ενος ενηλικου.
Το αντιθετο του μεγαλοφυους
ειναι ο γραφειοκρατης,
ο οποιος βλεπει με τα ματια ενηλικου,
σκεφτεται με μυαλο παιδιου
και γραφει με υφος πεθαμενου.
Thomas Szasz
Sunday, 14 October 2007
Ερχομός - Homecoming
Μα ήρθες ενωρίς και αργοπορημένος
σε απλωσιά ερημική και οχληρό χαγιάτι
πνιχτήκαν μοναχά και μ' έπνιξαν τα δάκρυα
σε φτωχικό δωμάτιο από χρυσό κι’ αχάτη.
Την ενοχή της μέρας που κουβαλάει το δειλινό
σε κοντινή την έκρυψες κι’ απόμακρη σπηλιά
και οι σφύξεις της σιωπής που δυναμώσαν
συντρόφοι μου έγιναν κι’οχτροί στα καπηλιά.
Μα ήρθες ενωρίς και αργοπορημένος
ο εκπεσών ο άγγελος κι’ο Ιανός,
κι’ οι ανθοκάλυπτες αχτίδες της βροχής
τα τρυφερά κρατάγαν σκήπτρα του ενός.
Panagiotis Xourafas
σε απλωσιά ερημική και οχληρό χαγιάτι
πνιχτήκαν μοναχά και μ' έπνιξαν τα δάκρυα
σε φτωχικό δωμάτιο από χρυσό κι’ αχάτη.
Την ενοχή της μέρας που κουβαλάει το δειλινό
σε κοντινή την έκρυψες κι’ απόμακρη σπηλιά
και οι σφύξεις της σιωπής που δυναμώσαν
συντρόφοι μου έγιναν κι’οχτροί στα καπηλιά.
Μα ήρθες ενωρίς και αργοπορημένος
ο εκπεσών ο άγγελος κι’ο Ιανός,
κι’ οι ανθοκάλυπτες αχτίδες της βροχής
τα τρυφερά κρατάγαν σκήπτρα του ενός.
Panagiotis Xourafas
Tuesday, 9 October 2007
Hasta Siempre : Alive In Our Hearts
Saturday, 6 October 2007
Γιά τον Δημήτρη - Farewell To Dimitris
Saturday, 22 September 2007
Μέρες Μελέτης - Days Of Studying
Aυτές τις μέρες έχω μια έννοια
κατάθλιψη, μανία, σχιζοφρένεια
Ολημερίς κι'ολονυχτίς η βίβλος του Σολδάτου
κι εγίνηκαν τα μάτια μου ωσάν του Νosferatu
Κόψε, ράψε, διαίρεσε πιστά τήν ατελή ψυχή
άλλο Σχιζότυπη άλλο Σχιζοειδής διαταραχή
Διάβασε κι'άσε τούς ποιητές να λεν
Stahl, DSM-IV, ICD-10
Είναι λοιπόν αιτία μελέτης σοβαρής
ο τίτλος ειδικότητας της Ψυχιατρικής.
κατάθλιψη, μανία, σχιζοφρένεια
Ολημερίς κι'ολονυχτίς η βίβλος του Σολδάτου
κι εγίνηκαν τα μάτια μου ωσάν του Νosferatu
Κόψε, ράψε, διαίρεσε πιστά τήν ατελή ψυχή
άλλο Σχιζότυπη άλλο Σχιζοειδής διαταραχή
Διάβασε κι'άσε τούς ποιητές να λεν
Stahl, DSM-IV, ICD-10
Είναι λοιπόν αιτία μελέτης σοβαρής
ο τίτλος ειδικότητας της Ψυχιατρικής.
Panagiotis Xourafas
Tuesday, 7 August 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)