Έχεις αλλεργία
στα όνειρα
γι αυτό με καλείς
να στρώσω κρυφά
στο άγριο στρώμα
νυχτολούλουδα
από τα έγκατα
της φύσης σου.
Μου ψιθυρίζεις
παλιές πληγές
που ξανανοίγουν
τελετουργικά
τις άγριες νύχτες,
με προσκαλείς
στων στίχων τις ραφές
να αποστειρώσω ρίμες
με νότες σιωπηλές.
Συνεχίζεις
να δοκιμάζεις
το κλειδί του σολ
στις κλειδωνιές
του αιμωδικού μου
σύμπαντος,
με καλείς να γίνω
κλεπταποδόχος
χρωμάτων και ήχων
του παρελθόντος,
που απαλλοτρίωσες
εσύ, η βιγλατόρισσα
του μέλλοντος.
Μα έχεις αλλεργία
στα όνειρα, αλίμονο
κι έτσι ανασύρεις
τόμους ολάκερους
από κοντινά ματιών,
πλάνων μαζί
και πλανεμένων,
και μακρινά από
παρειδώλια νεφών
και φτερά αγγέλων
αφελών,
που κατέπεσαν
στη λασπωμένη γη.
Κι ύστερα κάνεις
ειδικά αφιερώματα,
μου λες να υποσχεθώ
σελιδοδείκτης
πως θα γίνω
στο παλιό τεφτέρι σου,
και να σε αφήσω ήσυχα
να αποσυρθείς μετά,
στην μυστική σου
ανενόχλητη αθανασία.
..........
You are allergic
to dreams
that's why you call me
to lay night flowers
secretly over
the wild mattress,
from the depths
of your nature.
You whisper me
of old wounds
reopening ritually
all through
the wild nights,
you invite me in
the seams of the verses
to sterilize rhymes
with silent notes.
You keep on
trying out
the sol key
in the locks
of my numbsome
universe,
you ask me to
be fence of
colors and sounds
of the past,
expropriated by you,
the guardian
of the future.
But you are allergic
to dreams, alas
and that's how
you retrieve
whole volumes
of eyes closeup shots,
both deceiving
and seducing,
and long shots of
cloud mirages and
naive angel wings
which fell down on
the muddy ground.
And then you make
special tributes,
you ask me to promise
that I will be
the bookmark
in your old notebook,
and leave you alone
to retire afterwards,
in your mystical and
undisturbed immortality.
Panos Xourafas
