Compañero

Έχεις αλλεργία
στα όνειρα
γι αυτό με καλείς 
να στρώσω κρυφά 
στο άγριο στρώμα 
νυχτολούλουδα 
από τα έγκατα 
της φύσης σου.

Μου ψιθυρίζεις 
παλιές πληγές 
που ξανανοίγουν
τελετουργικά 
τις άγριες νύχτες,
με προσκαλείς
στων στίχων τις ραφές 
να αποστειρώσω ρίμες 
με νότες σιωπηλές.

Συνεχίζεις 
να δοκιμάζεις 
το κλειδί του σολ 
στις κλειδωνιές 
του αιμωδικού μου
σύμπαντος, 
με καλείς να γίνω
κλεπταποδόχος 
χρωμάτων και ήχων
του παρελθόντος,
που απαλλοτρίωσες 
εσύ, η βιγλατόρισσα 
του μέλλοντος.

Μα έχεις αλλεργία 
στα όνειρα, αλίμονο
κι έτσι ανασύρεις
τόμους ολάκερους 
από κοντινά ματιών, 
πλάνων μαζί 
και πλανεμένων,
και μακρινά από 
παρειδώλια νεφών
και φτερά αγγέλων 
αφελών,
που κατέπεσαν 
στη λασπωμένη γη.

Κι ύστερα κάνεις 
ειδικά αφιερώματα, 
μου λες να υποσχεθώ 
σελιδοδείκτης 
πως θα γίνω
στο παλιό τεφτέρι σου, 
και να σε αφήσω ήσυχα 
να αποσυρθείς μετά,
στην μυστική σου 
ανενόχλητη αθανασία.

..........

You are allergic

to dreams

that's why you call me

to lay night flowers

secretly over

the wild mattress,

from the depths

of your nature.

You whisper me

of old wounds

reopening ritually 

all through

the wild nights,

you invite me in 

the seams of the verses

to sterilize rhymes

with silent notes.

You keep on

trying out

the sol key

in the locks

of my numbsome

universe,

you ask me to 

be fence of

colors and sounds

of the past,

expropriated by you,

the guardian

of the future.

But you are allergic

to dreams, alas

and that's how 

you retrieve

whole volumes

of eyes closeup shots,

both deceiving 

and seducing,

and long shots of

cloud mirages and 

naive angel wings

which fell down on 

the muddy ground.

And then you make

special tributes,

you ask me to promise

that I will be 

the bookmark

in your old notebook,

and leave you alone

to retire afterwards,

in your mystical and 

undisturbed immortality.

Panos Xourafas