Οι Τοίχοι Της Κάμαρας - Bedroom Walls

Οι τοίχοι της κάμαρας
είναι ακόμη ζωντανοί, 
μα έχουν μεγαλώσει πια, 
ιδρώνει η ταπετσαρία τους 
μα όχι και το αυτί τους.

Σαν φιλμ νουάρ σε σίγαση
-γιατί κοιμούνται οι γείτονες-
τα είδωλα αναμετρούνται, 
μα στην αρένα της σιωπής,
τους κρίνει η αυπνία μου.

Οι τοίχοι της κάμαρας 
είναι φτέρες και κόμπρες 
σε βραδινή απόκρυψη,
το φως που περικόβεται 
στη προκρούστεια κλίνη.

Και σαν τραβώντας με 
η συρτή φωνή της νύχτας
-που δεν καταλαβαίνει
διόλου από τηλεκοντρόλ-
ετοιμάζω βαλίτσες.

Οι τοίχοι της κάμαρας 
είναι ακόμη ζωντανοί,
μέσα τους κρύβεται
μιά άγνωστη ήπειρος,
ο μονάκριβος γιός μου.



.......................




The bedroom walls 
are still pretty alive,
but they've grown up,
their wallpapers sweat
but not their ear.

As in a muted film noir
for the neighbors are sleeping,
images confront each other,
finally, in the arena of silence,  
my insomnia judges them.

The bedroom walls
are ferns and cobras
in evening camouflage,
the light being cut off
on the Procrustean bed.

And as I am attracted to
the crawling voice of the night
-that doesn't comply to
any type of remote control-
I go packing my suitcase.

The bedroom walls
are still pretty alive,
an unknown continent
is hidden inside them,
my precious only son.

28/1/22

Panos Xourafas