Ένα Μοχίτο στην Άδεια Πόλη τον Δεκαπενταύγουστο - A Mojito in the Empty City on the 15th of August

Αναδεύεις στο περβάζι των ίριδων ενυπόθηκα βλέμματα περαστικών.

Λούζει το είναι σου μία αλλόκοτη χαρμολύπη, παγοκύβου επίγευση 

με φύλλα δυόσμου σε γλυκόπικρους κύκλους. Τα μαλλιά σου καίγονται.

Σκύβεις στις σελίδες της αγέννητης νύχτας που επί του πιεστηρίου 
ενώνει ιδεογράμματα στην πυρκαγιά της θλίψης. Συνεχίζεις να ξεγελάς 
την ακινησία της μορφής. Κάποτε θα είσαι έτοιμος, κάποτε σίγουρα θα ξέρεις.

 
Προς το παρόν, πόση δυσκολία να βρεις την γνώση, να την δοκιμάσεις 
μέχρι αλήθεια να δεις αν και τι σου προκαλεί στις αισθήσεις, κι έπειτα 
να την δοκιμάσεις ξανά στο γλαρό ημίφως της αυγής, δίχως να δελεαστείς
να αγοράσεις μία έτοιμη εκ των προτέρων.

Για την γνώση και όχι όποια κι όποια, αλλά αυτή που συνηθίζει αμετανόητα 
να εκθέτει τους νεόκοπους εραστές της. Για την γνώση που 'χει για δρόμο της 

την ιδιωτική οδό του Ελύτη, την ταπεινή δημοσιά του Ρίτσου ή εκείνο 
το ανώνυμο στενό που η μυρσίνη δεν είναι χάρτινη. 

Όχι, σε λεωφόρους αχανείς δεν θα την συναντήσεις, αφού γι αυτήν 

δεν υπάρχει λεωφόρος να την χωρέσει, δεν φτιάχτηκε ποτέ και πουθενά. 
Στις κλειστές της μήπως και τη βρεις κουλουριασμένη στις άγονες γωνιές 

της πόλης, αυτής που κάθε χιλιοστό τσιμέντου συνθλίβει λείψανα 

από τα λόγια των αμίλητων ποιητών της.



...................




On the windowsill of the irises you're stirring the mortgaged eyes 

of passers-by. A strange bliss is bathing your existence, ice cube aftertaste
with mint leaves in bittersweet circles. Your hair is burning.

You're bending over the pages of the unborn night while on printing
by uniting ideograms in the fire of sorrow. You continue to cheat
the immobility of form. One day you will be ready, one day you will surely know.

At the moment, how difficult it is to find knowledge, to try it
until you really see if and what it causes in your senses, and then
try it again in the peaceful penumbra of dawn, without being 

tempted to buy a ready-made one in advance.

Talking about knowledge and not any knowledge, but the one that is 

unrepentantly accustomed to expose her nascent lovers. The knowledge 

that finds its way to the private street of Elytis, the humble provincial road 

of Ritsos or that anonymous alley, where myrsine is not papermade.

No, you will not meet her in vast boulevards, since there is no avenue 

for herself to fit in, neither was ever made anywhere in the world.
When in a bad mood, you may find her curled up down in the barren 

corners of the city, this very city where every inch of its cement, 

crushes the remnant words of its speechless poets.

15/8/21

Panos Xourafas