( Ήσουν,
εκεί ήσουν
βγαίνοντας
βιαστικά
απ' το μετρό
η ξοδεμένη
αγάπη,
ήσουν
το μαστίγιο
στα σκαλοπάτια
της σιωπής
ήσουν
μιά ήπειρος
και μιά νησί,
ήσουν
μιά άμμος
και μιά γυαλί
ήσουν
μιά καρδιά
και μιά σπαθί,
μιά φύλλο
πλαστικό
μιά φύλλο
δέντρου
πράσινο
-ανεπαίσθητα
πυρρό-
που λυγίζει
την ακαμψία
του χειμώνα.
Ησουν-
και τι δεν ήσουν,
μα μέσα απ όλα
ήσουν
πορφυρός
αντικατοπτρισμός,
η αντιψυχή
του ποιήματος
της γένεσης,
που έκλεισε
τον κύκλο του. )
..............
(You were,
there you were
coming out
hastily
from the metro
the spent
love,
you were
the whip
on the stairs
of silence
you were
once the continent
once the island,
you were
once the sand
once the glass
you were
once the heart
once the sword,
once the plastic leaf
once the green
-slightly orange-
leaf from a tree,
bending
the stiffness
of winter.
You were-
so many things you were,
but through it all
you were
the purple
mirage,
the antipsyche
of the poem
of genesis,
which closed
its circle. )
Panagiotis Xourafas
Πόσες τροχιές διέγραψα,
στου γαλαξία τις γειτονιές
με τους κομήτες συντροφιά
και με τις μαύρες τρύπες
όσο που έλεγα νάτες εδώ
αέναα εκεί να ξεγλιστράνε
μα όπου κι αν στάθηκα
στου χωροχρόνου τις γωνιές,
όπου κι αν ρώτησα μετά
πάντα την ίδια απάντηση
μου δίνανε τ' αστέρια:
Της ερημιάς οι εξωπλανήτες
κερνούν βαρύτητα τις ήττες.
.......................
How many orbits did I range,
in Milky Way's neighborhoods
with comets keeping company
and with black holes no matter
how close I felt reaching out for
endlessly they kept slipping out
But wherever I stood
in space-time's corners,
whenever I set a question
always the same answer
I was given from the stars:
The exoplanets of wilderness
give extra gravity to defeats.
Panagiotis Xourafas
Κρύψου, γιατί όπου να ναι
τελειώνει το μέτρημα, δες:
τα σύννεφα κρύβονται πίσω
από το μαβί σάβανο του δυνάστη
η γάτα κρύβεται πίσω από
τις ακίνητες λεμονιές του νόμου
οι νυχιές της καρδιάς κρύβονται
στο φώτοσοπ του γονδολιέρη
οι νυχταλήθειες κρύβονται πίσω
από τα ημεροψέματα της ύλης.
Κρύψου, πίσω από όλα εκείνα
που κρύβονται κρυφά ή φανερά
μα κι από τα φτερά που χεις
στην πλάτη σου κλειστά, κρύψου.
Κρύψου, απο εκείνη εκεί
την πολλά υποσχόμενη ευτυχία
κρύψου, από τα άσχημα λουλούδια
κι απ τη ρακή από δαμάσκηνα κρύψου.
Κρύψου, μοιάζει τόσο απλό
μα πόσο δύσκολο είναι
ν' αντιστρέψεις την πρόσκληση
με τον τρόπο των παιδιών:
Κρύψου, όχι πια.
Και φτου ξελευθερία.
................
Hide, because anytime soon
counting's over, see for yourself:
The clouds are hiding behind
the purple shroud of the oppressor
The cat is hiding behind
the still lemon trees of the law
The nails of the heart are hiding
In photoshopping of the genolier
The nightruths are hiding behind
the daylies of the matter.
Hide behind all those
hidden secretly or apparently
But also from the wings you have
On your back closed, hide.
Hide from this so called
much promising happiness
Hide from the ugly flowers
and from plums' raki, hide too.
Hide, it seems so simple
but truly how difficult is it
To reverse the invitation
like children always do:
Hide, no longer.
And yell you're free.
Panagiotis Xourafas
Η μοναξιά έχει όνομα.
Εγώ δεν έχω όνομα.
Κανείς δεν έχει.
Το ρόδο δεν έχει όνομα.
Το κυπαρίσσι δεν έχει όνομα.
Η θάλασσα δεν έχει όνομα.
Το νόημα δεν έχει όνομα.
Μόνο η μοναξιά έχει όνομα.
Και το κακό με αυτήν είναι
πως δεν χρειάζεται καν
να έχει όνομα.
...............
Loneliness has a name.
I have no name.
No one has.
Rose has no name.
Cypress has no name.
The sea has no name.
The meaning has no name.
Only loneliness has a name.
And the bad thing about it is
that it doesn't even have to
have a name.
Panagiotis Xourafas
Την τακτοποίησα με κόπο
στο ρυπαρό πορτμπαγκάζ.
Μία κόκκινη εκκρεμότητα
με δύο ξεφούσκωτα λάστιχα.
Σαν να λέμε, τα απο-
μεινάρια μιας μέρας.
Μιας μεγάλης μέρας.
Αντίο σκονισμένο παρών.
Δώσε εγκάρδιους χαιρετισμούς
στο στίλβον παρελθόν.
..............
I arranged it with effort
in the dirty trunk.
A red pending
with two deflated tires.
Let's say, the re-
mains of a day.
Of a great day.
Goodbye dusty present.
Give my heartfelt greetings
in the glairy past.
Panagiotis Xourafas
τι να ήταν
πριν γεννηθεί
ο άνεμος;
όποια η απάντηση,
ένα ελάχιστο
από το πέρασμα του
μας ανήκει:
συναντιόμαστε
ντυνόμαστε
γδυνόμαστε
τρέχουμε γυμνοί
αφήνουμε
τα ίχνη μας
στην ακμή
της αβύσσου
μοιάζει κάθε στιγμή
όλο το σύμπαν
να χωρά
σε ένα όστρακο,
όταν αγαπάμε
............
what really
the wind was
before it was born?
whatever the answer,
a minimum
from its passage
is our own:
we meet
we dress
we undress
we run naked
we leave
our traces
on the edge
of the abyss,
it looks any moment
the whole universe
to fit
in a shell,
when we love
Panagiotis Xourafas
Όνειρο σκιάς
που σκιάχτηκε
το φως,
σε κήπο θαλερό.
Συστολή.
Τύψη.
Ενοχή.
Θλίψη.
Συναγερμός.
Αθόρυβος
αλλά συναγερμός.
Ζωή λάδι
σε θάλασσα
αποχαρακτηρισμένη
σε λίμνη.
Πόσο ακόμα;
Πόσο ακόμα,
άγαλμα αγέλαστο
άγαλμα αγελαίο;
Τράβηξε τα χέρια!
Τράβηξε τα χέρια!
Δεν τους αξίζει.
Δεν τους αξίζει!
Άφησε τες να πνιγούν.
Άφησε τες να πνιγούν!
Τα χέρια είναι για πανιά
τα χέρια είναι για κουπιά,
τα πόδια είναι αρμοί
τα πόδια είναι χέρια,
που ακόμα δεν το ξέρουν.
..................
Shadow's dream
so much scared
is the light,
in a lush garden.
Shyness.
Compunction.
Guilt.
Affliction.
Alarm.
Noiseless
but an alarm.
Life waveless
in a sea
declassified
as a lake.
How long;
For how long,
a sullen statue
a gregarious statue?
Pull back your hands.
Pull back your hands!
They are not worth it.
They are not worth it!
Let them drown.
Let them drown!
The arms are for sails
the arms are for oars,
The legs are joints
the legs are hands,
that still don't know it.
Panagiotis Xourafas
πενθώ το φως
και την ψυχή του
το σκοτάδι,
ατόφιος στέκω
εντός και ενεός
στης χαραυγής
το κεφαλόσκαλο,
οικείος ένοικος
της πάσας θλίψης,
να με χωνεύει η γης
στα σπλάχνα της
κι ο ουρανός
φορτίο ασήκωτο
να με χλευάζει,
Άτλας και Σίσυφος
ως σιαμαίος
..............
I mourn the light
and his soul
the darkness,
solid I stand
inside and aghast
on twilight's
door step,
intimate tenant
of every sorrow,
digested by the land
in her inwards
and the sky
an unbearable load
to mock me,
Atlas and Sisyphus
as a siamese
Panagiotis Xourafas
