Μομφίνη - Momphine

Να κλάψω γιατί;
Που δεν βρήκα 
Τον λόγο που
έτσι σε ονόμασαν,
που δεν πίστεψα ποτέ 
την επικρατούσα εκδοχή,
που δεν αποκάλυψα
ούτε καν το σημείο 
που ανάβλυζες σαν λάβα
στον κραταιό κρατήρα
η ομορφιά η ίδια;

και μέσα σ'όλα 
ως πληγή πυρέσσουσα 
τα δανεισμένα χρόνια 
αμαρτήματα χθόνια 
στην άργιλο της λήθης
αναζητώντας γλύφοντας  
όνειρα από όνειρα σε όνειρα 
χυμένα, χωμένα
χαμένα

μόνο κάποια ελάχιστα 
γλύτωσαν παραπαίοντα
κι έτσι απλώς 
αποπέφτοντας
συμμορφοποιήθηκαν 
σε γαλβανισμένες ελπίδες.
Να κλάψω γιατί;
Για μια ανεπαίσθητη ενοχή; 




................




Why should I cry?
For not finding
The reason
You were called so,
for never believing
the prevailing version,
for not revealing
even the point
where you gushed like lava
out of the mighty crater
like the beauty itself ?

so among the others
as a feverish wound 
these borrowed years
chthonic sins
in the clay of oblivion
looking and sculpting
dreams out of dreams 
into dreams
spilled, rammed
and lost

only a few of them
escaped staggering
and so by simply
just casting off
conformed and figured
into galvanized hopes.
Why should I cry?
For an imperceptible guilt?






Panagiotis Xourafas