Μεταμοντέρνο Τοτέμ - Postmodern Totem

Τους φίλους, 
οικογένεια 
και λοιπούς συγγενείς
τούς θάψαμε μετά τιμών 
σε χώμα διαδικτυακό.
Πονάει πολύ 
που δεν πληρώνει πιά 
ο ψυχογενής νανισμός,
το κελεπούρι αυτό 
που μας πουλήσαν  
για μεταμοντέρνο τοτέμ,
κι αντί να κοντοστεκόμαστε 
με ένα χαμόγελο απορίας 
ακόμη κονταίνουμε 
σε παλιές σίγουρες λύσεις 
ακόμη χωλαίνουμε 
σε λυκόφωτες ελπίδες 
για ιδιωτικές νησίδες
διαβολικά βολικές
  

Kι αναζητώντας 
λαβυρίνθους μυστικούς 
βρίσκουμε στου νήματος την άκρη 
ψυχιάτρους ,ψυχολόγους 
πάσης φύσεως ειδικούς
να θέλουν γρήγορα- 
όπως ορίζουνε τα ντιεσέμ-
να γίνουμε καλά
να αγοράσουμε ένα μέλλον
σε τούτη τώρα ή στην άλλη μετά.
Κι αφού την κόρη επιστρέφοντας,
χαρίζουμε στον Διόνυσο 
δίκη θεία κι αναπότρεπτη 
πως θα ξεχάσουμε και το πανί.
Φτωχαίνουμε σε όλα 
μα δεν το νιώθουμε
και το τραγικότερο είναι 
πως ίσως δεν το νιώσουμε ποτέ.
Μας τα πήραν όλα. Ένα προς ένα.
Ένα τσιγαράκι είχαμε,
το κόψαμε κι αυτό 



....................




We buried
our friends, family
and rest of kin
with all prices
in online soil.
Hurts too much
that psychogenic dwarfism
doesn't pay anymore,
this hard bargain
we were been driven in
for a postmodern totem,
and instead of resisting
with a bewildered smile 
still we shorten toward
old secure solutions
still we hobble due to
twilight expectations
for private islets
diabolically convenient


And looking for
secret labyrinths
we find at the tip of the thread
psychiatrists, psychologists
all kinds of experts
to want us quickly-
as D.S.M criteria define-
get healthy in order
to purchase a future
in this here now or the next one.
And since returning we 
give the lady away to Dionysus
Nemesis is inescapable
that we will forget the sail.
We impoverish at all
but we don't feel it
and the most tragic thing is
that we may never feel it.
They took us everything. One by one.
Just a cigarette had we,
quitted even this.





Panagiotis Xourafas