Ενθύμιον - Memento

Ψάχναμε γιά κείνο το φως

βρισκόταν μάς είπαν ανάμεσα

στη θάλασσα και τα απέναντι βουνά

καί ήταν φως αχνό άσπρο

κάτι σαν γυαλί που θα μπορούσε να σπάσει 

στο άγγιγμα

ένα φως που μιλούσε όπως μιλούν

τα γιασεμιά τις νύχτες με το φεγγάρι

μέρες πολλές τώρα λογαριάζονται χρόνια

ψάχναμε γι' αυτό το φως

πότε στις βιτρίνες των παλαιοπωλείων

πότε στα μάτια των παιδιών

ή στα μάτια σπασμένων αγαλμάτων

η θάλασσα και τα βουνά τα απέναντι

ήταν μαρμάρινοι σταυροί σε τάφους

κι ο θάνατος φίλος μας πιά

και το φως εκείνο

ενθύμιον.

...................

We were searching for that light

they told us it was between

the sea and the opposite mountains

and it was a dim white light

something like glass easy to break

if touched

a light which talked just like 

jasmines do with the moon at nights

so many days now that count for years

we were searching for this light

sometimes in old curiosity shop windows

sometimes in children's eyes

or in the eyes of broken statues

the sea and the opposite mountains

were marble crosses οn graves

and death was our friend now

and that light was a

memento.

Nikos Karydis