Αερόστατο

Εγώ
Εσύ
Σ'ενα αερόστατο
καθηλωμένο
στη γή,
στή σιωπή
στη σιωπή.
Εγώ
Εσύ
Σ'ενα μυστικό
διπλά δεμένοι,
τι άλλο μενει;
Την αυγή
Εγώ
Εσύ
Να λύσουμε
τους πάσσαλους,
και με το πρώτο τού
κορυδαλλού σονέτο,
ψηλά
μακριά στού γαλανού
τη σχάση
να χαθούμε.
Εγώ
Εσύ
καυτός αέρας να γενούμε,
απ'της δειλίας τα έρματα
ν'απαλλαγούμε,
ολο ψηλότερα
εκεί σαν φτάσουμε,
αντικρυ στ'ασημένιο
κάλεσμα:
Εγώ
Εσύ,
κι' ο Έρωτας
με τα φτερά του από
κοχύλι κι'από λάβα...

Παναγιώτης Ξουραφάς