Η Παρουσία Της Αγάπης - The Presence Of Love

Και στης ζωής την πιο θορυβώδη ώρα 
ψιθυρίζει ακόμη η ατελείωτη αγάπη σου
σαν καρδιάς παρηγορητικός μονόλογος.

Πλάθεις τις ελπίδες μου, με δημιουργείς 
και την αγάπη οδηγείς με της καρδιάς 
το σφυγμικό το κύμα, σ'όλο μου το είναι.

Πλαγιάζεις στις ατέρμονες σκέψεις μου 
Σαν το ξανθό φως του δειλινού, σαν το ρικνό 

νερό του ποταμού παραμονή καλοκαιριού 

ή το καθρέφτισμα του σύννεφου στη λίμνη. 

Κοιτάζοντας στον ουρανό, που γέρνει πάνω σου, 

πόσο συχνά μακαρίζω της μοίρας το παιχνίδι

εκείνο, που μ'έκανε να σ'αγαπήσω. 



.................

And in Life's noisiest hour,
There whispers still the ceaseless Love of Thee,
The heart's Self-solace and soliloquy.

You mould my Hopes, you fashion me within;
And to the leading Love-throb in the Heart
Thro' all my Being, thro' my pulse's beat;

You lie in all my many Thoughts, like Light,
Like the fair light of Dawn, or summer Eve
On rippling Stream, or cloud-reflecting Lake.

And looking to the Heaven, that bends above you,
How oft! I bless the Lot that made me love you.




Samuel Taylor Coleridge