Αυτό Συμβαίνει - That's What Happens

 

1.
Αυτό συμβαίνει αν βουτήξεις σε θολό νερό.
Όλα χάνονται από τα μάτια σου, αρχίζεις να κοιτάς
προς εκείνο το πολύ τίποτα που σε κοντοζυγώνει.
Όλα φαίνονται όπως δεν θα ήθελες να φαίνονται.
Όταν σηκώνεις το κεφάλι, τα μάτια σου κλείνουν γρήγορα.
 
 
2.
Αυτό συμβαίνει όταν ψάχνεις στα μάτια της μητέρας σου,

όταν ανασύρονται βαθιά στις κόγχες τους:
Αρχίζεις να βλέπεις αυτό που δεν υπάρχει, αυτό που επιθυμείς. 

Αρχίζεις να τα βλέπεις όλα αναγεννημένα, ζωντανά
όταν όλα κινούνται προς τα κάτω, σβήνοντας.
 
 
3.
Αυτό συμβαίνει όταν πίνεις από αυτό το νερό,
που, μια φορά κι έναν καιρό, πήγαζε σε αφθονία:
Αντί να ξεδιψάσεις, ο λαιμός σου στεγνώνει πιο πολύ. 

Λαχταράς να τραγουδήσεις την τελευταία μεγάλη νότα 

αλλά μια σπασμένη φωνή που κανείς δεν ακούει, 

είναι το μόνο που μπορείς να καταφέρεις.
 
 
4.
Αυτό συμβαίνει σαν περιηγηθείς στα αρχεία
όπου το αίμα και τα δάκρυα είχαν κυλήσει αργά:
Αρχίζεις, βρίσκοντας το όνομά σου, γραμμένο
με μεγάλα και ευανάγνωστα σε όλους γράμματα, 

μόνο για να το δεις να εξαφανίζεται σαν σκόνη.
 
 
5.
Αυτό συμβαίνει όταν θες να κάνεις τη φωνή σου 
να ακουστεί: όταν πηγαίνεις στο τέλος του δρόμου,

γουρλώνεις τα μάτια διαβάζοντας προσεχτικά κάθε πρόταση, 

κρατώντας σημειώσεις που θα σε αποστομώσουν.

6.
Αυτό συμβαίνει όταν κοιτάς από το παράθυρο
και χασμουριέσαι στο κενό μιας νύχτας χωρίς αγάπη:
Μόλις ξημερώσει η πρώτη μέρα από ό,τι έχει απομείνει, 

νιώθεις την καρδιά σου να μετράει κάθε βήμα, ένα προς ένα, 

και τα δάχτυλα των ποδιών σου χάνουν όλο τον ρυθμό τους.

7.
Αυτό συμβαίνει όταν αργείς πολύ να γεννηθείς:
Κάποιοι άλλοι φτάνουν στον καρπό πριν από σένα.
Σηκώνουν τα χέρια τους και τον μαζεύουν, ενώ εσύ 

ακόμα βυζαίνεις το στήθος της μητέρας σου.
Μεγαλώνεις λίγο και ψάχνεις, μόνο που 
δεν βρίσκεις πιά τίποτα.
 

8.
Αυτό συμβαίνει όταν ξυπνάς δίπλα στο τίποτα:
Καλείς το όνομα του αγαπημένου σου προσώπου, 

ελπίζοντας πως αυτό θα ξυπνήσει και θα φωνάξει 

πίσω το δικό σου. Το κενό, ωστόσο, είναι άφωνο.
Έχει μόνο εσένα, που κάθεσαι δίπλα του.
 
 
9.
Αυτό συμβαίνει όταν συνεχίζεις να ελπίζεις
πως θα γευτείς ρόδια στις αρχές Οκτωβρίου, 
για να βάψεις ροδοκόκκινο το στόμα σου, χωρίς 

να αντιλαμβάνεσαι πως το δέντρο έχει πιά κοπεί.
Και πως ένας τοίχος έχει υψωθεί εμπρός σου
για να σε κρατήσει νηστικό.
 

10.
Αυτό συμβαίνει όταν μένεις ξύπνιος πολύ αργά:
Κάποιος άλλος θα ξαπλώσει πριν από σένα
στο ίδιο κρεβάτι που ήθελες να ξεκουραστείς 

και να ιδρώσεις. Τότε θα αφεθείς να περιμένεις 

ολομόναχος, δαγκώνοντας τα νύχια σου, 

κρυφακούγοντας πίσω από την πόρτα.

11.
Αυτό συμβαίνει όταν ακούς το ρολόι
να χτυπάει δυνατά στη 1 η ώρα το πρωί:
Τα πόδια σου θα έχουν αποτυπώσει άλλο ένα βήμα 

στο πάτωμα, λίγο πιο ξακρισμένο από το προηγούμενο, 

λίγο βαρύτερο, λίγο βαθύτερο, λίγο περισσότερο.
 
 
12.
Αυτό συμβαίνει όταν φτάνεις στην τελευταία σελίδα:
Σε τρομάζουν οι γεμάτες μελάνι προηγούμενες.
Δυσκολεύεσαι να καταλάβεις τι έχεις γράψει στην αρχή. 

Κλείνεις τα μάτια σου για να μην μπορείς να διαβάζεις άλλο 

ή νιώθεις ευτυχής επειδή ξεκινάς ένα νέο χειρόγραφο.

......................

1.
That’s what happens if you dive in murky water;
everything disappears from sight, you start looking
at that lot of nothingness closing in around you.
Everything looks as you wish it did not.
When you lift your head, your eyes shut quickly.
 
 
2.
That’s what happens when you search in your mother’s eyes,
when they retract deep in their sockets:
You start seeing what isn’t there, what you desire;
you start seeing everything anew
when everything’s spiraling downwards, finishing.
 
 
3.
That’s what happens when you drink from this water,
which, once upon a time, sprang in abundance:
Instead of quenching your thirst, your throat gets even drier.
You long to sing the last long note,
but a broken voice no one hears is all you can manage.
 
 
4.
That’s what happens if you go browsing the archives
where blood and tears had rolled slowly:
You start finding your name, written,
large and bold so that everyone can read it, 
only to watch it vanish like dust.
 
 
5.
That’s what happens when you want to make your voice heard:
When you go to end of the street the read
eyes will be rolling,
taking note of each sentence,
taking down notes to shut you up.


6.
That’s what happens when you look through the window
and yawn the emptiness of a loveless night:
As soon as the first day of what’s left is dawning,
you feel your heart counting each step, one by one,
and your toes lose all of their rhythm.
 

7. 
That’s what happens when you take too long to be born:
Someone else reaches the fruit before you;
they lift their arms and pick it
while you’re still at your mother’s breast sucking.
You grow a little and go searching only to find nothing.
 

8.
That’s what happens when you wake up next to nothingness:
You call the name of the loved one, hoping
the loved one wakes and calls your name back.
The void, however, is voiceless.
It has only you, sitting beside it.
 
 
9.
That’s what happens when you keep hoping
to taste pomegranates at the beginning of October,
to fill your mouth with that redness …
all without noticing the tree has been lopped off.
And a wall erected to keep you fasting.
 
 
10.
That’s what happens when you stay up too late:
Someone else will lie down before you
in the same bed where you wanted to rest and sweat.
Now you’ll be left to wait all by yourself,
biting your nails, eavesdropping behind the door.


11. 

That’s what happens when you hear the clock
chiming loudly at 1 a.m.:
Your feet will have imprinted another step on the floor,
a little closer to the edge than the one before —
a little heavier, a little deeper, a little more.
 
 
12. 
That’s what happens when you come to the last page:
You’re frightened by the ink-filled ones from before.
You struggle to understand what you’ve written at the beginning.
You close your eyes so that you can read no more
or feel happy because you’re starting a new copybook.

Immanuel Mifsud

Καταστροφέας Πυξίδων - Destroyer Of Compasses

Κατάλαβα οτι το ψάξιμο ήταν το σύμβολο μου,

το έμβλημα αυτών που βγαίνουν έξω την νύχτα 

δίχως να σκέφτονται τίποτα, τα κίνητρα ενός

καταστροφέα πυξίδων. 

....................

I realized that searching was my symbol,

the emblem of those who go out at night

with nothing in mind, the motives of a destroyer

of compasses.

Julio Cortazar

Μετακομίσεις - Movings

 

Μα οι καιροί αλλάζουν 
μαζί τους και οι άνθρωποι 
οι ξεφτισμένοι ιδεολόγοι 
οι αιφνιδιασμένοι υλιστές 

κι ο Διογένης κυνικότατα 
πούλησε όσο όσο το πιθάρι 
κι από αύριο εγκαθίσταται 
σε βιομηχανικό στο Γκάζι. 

Μα οι καιροί αλλάζουν 
στο χιόνι και στη λάβα 
μ´ένα παλμό στο κρόταφο 
μ´ένα κυματισμό στη λίμνη 

κι εσύ, όταν έρθει το απόβραδο 
τάχα μαυρίζουν σαν την θάλασσα 
τα μάτια σου ή μετακόμισαν κι αυτά 
ψηλά στο ρετιρέ των αστεριών;



.............



But times are changing
along with the people
the frayed ideologues
the surprised materialists

and Diogenes so cynically
sold off the famous jar
and by tomorrow he'll live
in an industrial flat in Gazi.

But times are changing
in snow and in lava
with a pulse in the temple
with a ripple in the lake

and you,when the evening comes
do your eyes quickly turn black 
like the sea or they've moved too
high in the penthouse of the stars?

Panos Xourafas