Τα θυμάρια
Στα τομάρια
Τα κουκουνάρια
Στα αγκωνάρια.
Τα παλιά σπίτια
Τα χέρια ύπτια
Νεογνά σπουργίτια
Ριζικά αραβοσίτια.
Σφιχτά δέματα
Καυτά αίματα
Γυμνά πέλματα
Γλυπτά σπέρματα.
Τα κουκουνάρια
Στα αγκωνάρια.
Τα παλιά σπίτια
Τα χέρια ύπτια
Νεογνά σπουργίτια
Ριζικά αραβοσίτια.
Σφιχτά δέματα
Καυτά αίματα
Γυμνά πέλματα
Γλυπτά σπέρματα.
Οπως μελίσσι
Οπως κτίση
Οπως φθίση.
Με λένε οργή
Με λενε φυγή
Με λένε σιγή
Με λένε γη.
Και κάπου εκεί
Παλινοστούντα,
Τα γαλάζια μας δέη
Τα ενδόμυχα πέη
Επιστρέφοντα κλέη
Στης φωτιάς τα ελέη,
Επινοούν άλλη μιά
Τα θυμάρια.
..................
The thymes
In the pelts
The pine cones
In the cornerstones.
The old houses
Τhe supine hands
Neonate sparrows
Destinies maizes.
Tight bundles
Hot bloods
Bare feet
Sculpted sperms.
Say cypress
Like hive
Like creation
Like tabes.
They call me rage
They call me flight
They call me silence
Theu call me earth.
And there somewhere
Like returnees,
Our blue awes
The innermost penises
Restoring glories
In fire's mercies,
Discover once more
The thymes.
Panagiotis Xourafas
No comments:
Post a Comment