Μελλοντικός Επισκέπτης - Future Guest

I.

Ξύπνησα μετά απο καιρό
Οι άνθρωποι έλειπαν
Δεν μου είπαν καλημέρα, 
μονάχα τις ρυτίδες μου ψηλάφισα 
να μου πουν ιστορία απο τα παλιά.



II.

Ήταν τραγούδι λαμπερό
πέρα απο τα κύματα γραμμένο
χοροπηδούν οι στεριανοί
χαμογελούν οι ναυτικοί
γλεντούν τον φάρο τον ανορίωτο.


III.

Tρύπιους έλεγα κάποτε τους φίλους μου
αυτούς που τελικά δεν μου έδωσαν πολλά
μα πάντα απ' τον καθένα κατι λίγο παίρνω
Ναρκωτικά δανείζονταν τον λήθαργο
Και καθυστερημένα επέστρεφαν τον τόκο, τη ζωή.


IV.

Θέλω τόσο στα βουνά να ταξιδέψω
δεν με φοβίζει αν το τοπίο είναι λευκό
την ενέργεια που κρύβω θα μαζέψω, 
όσο γίνεται ψηλά θα ανεβώ.


V.

Με κύκλωσε στου ουρανού το περιγιάλι
φεγγάρι χειμωνιάτικο θλιμμένο
κι όσο ξεχνούσαμε τη γλώσσα των ανέμων
τόσο σιγόκαιγε το μέλλον το χαμένο
πως θά ρθει σύντομα μιά αλήθεια άλλη.


VI.

Δεν είπα. Δεν άγγιξα.
 Έρχεσαι πάντα πρωινή ώρα,
βόλτα με την θάλασσα. Δεν θα μιλήσω. 
Θα διώξω το λουρί της άνοιξης 
απ' το στήθος σου.
Είμαι ελεύθερη. Είσαι ελεύθερος. 
Και η ελευθερία έχει πάντα, 
μια ανυπέρβλητη λαχτάρα:
Το ανικανοποίητο.




........................




I.

I woke up after a long time 
People were missing 
They did not tell me good morning, 
fumbled only my wrinkles
to tell me a story of the past.


II.

It was brilliant song 
written beyond the waves 
landlubbers hop
seamen smile
celebrate the boundless lighthouse.


III.

Hollow I once said my friends 
those who ultimately did not give me much 
but always I get a little something from everyone
Drugs borrowed lethargy 
Belatedly returning interest, life.



IV.

I want so much to travel in the mountains
doesn't scare me if the landscape is white 
my hidden energy I will gather, and
as high as I can I will ascend.


V.

On heavens shore encircled was I
by a sad winter moon, and while   
we forgot the language of the winds 
lost future kept smoldering
that will soon come another truth.


VI.

I did not say. Not touched. 
You always come in morning time, 
riding on with the sea. I will not talk. 
It will take away the leash of the spring 
from your chest. 
I am free. You're free. 
And freedom is always, 
an insuperable longing: 
The unsatisfied.







Panagiotis Xourafas 
(in italics)