Neverest

 

Trying to bear the top-
out of sheer plainness
come all the peaks
come all the tears
you will surely breed
you will surely need,
for instead of provisions
you always collect pain.

Flirting upheaval-
the unpredictable
the unbearable truth
and by lingering silence
our life journey heading up
(look down but not too much

look up but not too fast)
to clouds and beyond fear
through sun's golden gear,
and before axles are burned
blackness and whiteness
will save a grey invocation
to those green grinning ladies
who play your sloping fortune 

in a weird tic-tac-toe.

Embroidering the rough canvas-
of strayed hopes and dreams
(beware, beware of the catcher)
a destiny undefinable yet clear,
before another purple sunset
breaks the threshold of time
in an agonizing endurance,
a minor note crawls back
at the altitude of joy and despair,
the predominant pair.
The name of the mountain?
-Neverest.




Panagiotis Xourafas

Στο Άλικο Ξεκινάς - You Start In Red

Στο άλικο ξεκινάς
Στο μαύρο σταματάς.
Απειρωστική επιθυμία
Πυρωστική της παγωνιάς
Του ανέστιου χρέους
Έγκληση ατέρμονη
Απο νερό και ζέον αίμα.
Που κυλάς αργά
Στις ξερολιθιές
Του ρόδου και της λάβας
Σαν το φίδι στις ρώγες
Του φραγκοστάφυλου.
Τι αποζητάς καρδιά
Οσο ακουμπάς στις ράγες
Του αόρατου σιδηροδρόμου
Ήχο οξύ, σε χρόνο λεύτερο 
Συντέμνοντας τον ουρανό σου;


..................



You start in red
In black you stop.
Infinite thrusting desire
Fire thruster of frost
Of homeless duty
Endless accusation
From water and boiling blood.
That you flow slowly
Through the dry stones
Of rose and lava
Like a snake in the nipples
Of red gooseberry.
Heart what do you search for
While you leave on the rail
Of the invisible railroad
Piercing sound, in a time of freedom
And thus abbreviating your sky?





Panagiotis Xourafas

Ateuchus Sacer

 

Ολα ήταν καμωμένα σωστά.

Μα πιο πολύ η βεβαιότητα
της αβεβαιότητας.
Άρτια καρδιά 
Περιττός ουρανός
Γη μιγαδική.
Δεν είναι η θλίψη
που γκρεμίζει τ'αστέρια,
είναι το χτες της φλόγας
στις ίνδικτες μνήμες
του αρχαίου σκαραβαίου.
Η μορφή της φωτίζει το κενό 
και χάνεται στον μάρσιπο του.
Άχραντη ,άχρονη κι αραχνούφαντη.
Κι όσο τρέμουν τα τέλια
ένα πανέμορφο λάθος
θα χλευάζει τα τέλεια.
Το ιερό υμών αμάρτημα
από του λεμονιού το δέρμα
στο τυρκουάζ της θάλασσας,
και πάνω στ' αχνισμένο τζάμι μας
ρυθμοί άρρυθμοι, αριθμοί άρρητοι
δυό σώματα που συνθέτουν
δυό αντισώματα αλήθειας
στο λίκνο με τις αυταπάτες. 


...................



Everything was made right.
But most of all certainty
of uncertainty.
Even heart, uneven sky,
complex land.
It's not sorrow
that crumbles the stars,
it's flame's yesterday
in commanding memories
of the ancient beetle.
Her shape lights up vacuity
and gets lost into its marsupium.
Immaculate, timeless and gossamer.
And as strings go trembling
a mistake so beautiful
will taunt the perfect.
Our holy sin
from lemon's skin
to turquoise of the sea,
and on our steamy window
rythms arrhythmic, numbers irrational
just two bodies composing
two antibodies of truth
in the cradle of illusions.


Panagiotis Xourafas