-α-
Συμβιβάστηκε με την πικρία ο κόσμος
Διάττοντα ψεύδη αφήσανε τα χείλια
Η νύχτα ελαφρωμένη
Από το θόρυβο και τη φροντίδα
Μέσα μας μετασχηματίζεται
Κι η καινούργια σιωπή της λάμπει
αποκάλυψη
Βρίσκομε το κεφάλι μας στα χέρια του θεού
-β-
Μια προσευχή μεταμορφώνει τα ύψη της
Αλλάζει κοίτη ο χρόνος
Και γυμνούς από έγνοια επίγεια
Σ’ άλλα νοήματα μας οδηγεί
Πού είναι ο σφυγμός του εδάφους
Το αίμα στη μνήμη των προσώπων μας
Ο αυτούσιος πηγαιμός;
-γ-
Των φθαρτών δακρύων απόγονοι
Κωπηλάτες των ματαίων λιμνών
Αφήσαμε το γήινο δέρμα
Και στον ψίθυρο των δένδρων ψαύσαμε
Τα λόγια μας
Για τελευταία φορά
Τώρα στα μέτωπά μας γειτονέψανε άστρα!
-δ-
Εικόνα ω αναλλοίωτη
Φωτοχυσία
Ντύνεις κάθε μετέωρη έννοια
Που προσεγγίζει την ελπίδα μας
Προς την απραξία
Εκεί το ερωτηματικό που μας αποχωρίζεται
Είσαι παντού Μοιράζεσαι
Τις σκοτεινές μας άρπες
Άυλο περίβλημα
-ε-
Φύγαν τα μάτια μας αλλά προπορεύονταν
οι ψυχές μας
Στη συνάντησή τους μεσ’ στους ουρανούς
Έλαμψε καθαρή στιγμή
Τρεμούλιασμα εναγώνιο
Το πιστό καθρέπτισα των σωθικών μας
Πιο ψηλά
Στην ενωμένη μοναξιά των άστρων της
Θρονιάζεται η Γαλήνη
Γιατί την απαλλάξαμε από το κορμί μας
Γιατί την εξαντλήσαμε από τις ελπίδες μας
Γιατί της φέραμε τάμα την Ιδέα μας
Ξαναγεννάει αισθήματα.
-στ-
Μέσα μας αναλύθηκε η Σιωπή
Ο αρχάγγελός της άγγιξε τα μύχια
Σ’ ακατοίκητο χάος κύλησε τη μνήμη
Όταν χαριστήκαμε σε μιαν απίστευτη
όχθη
Όχθη των ελαφρών σκιών
Ονειρεμένη άλλοτε από δάκρυα
Τα χρυσά στίγματα μας κοίταζαν
Τόσο που αποσπαστήκαμε απ’ το βάρος μας
Όπως αποσπαστήκαμε από την αμαρτία!
-ζ-
Νοητή λάμψη
Κυανό διάστημα
Κάθαρση της ψυχής!
Σα να ’λειψε ο επίγειος θόρυβος
Σα να σταμάτησε η κακία της μνήμης
Καθαρό πάλλεται
Το καινούργιο μας όνειρο
Μας τραβάει απ’ το χέρι αόρατο χέρι
Όπου η Γαλήνη γίνεται ο αθώος ουρανός
Όπου η Ψυχή ελέγχεται αναλλοίωτη.
...............................................
1
The world reconciled itself to bitterness
Shooting-star lies left the lips
Night freed
From noise and care
Is transformed in us
And its new silence shines with revelation
We find our head in God's hands.
2
A prayer transfigures its heights
Time changes course
And leads us stripped of earthly concern
To other meanings
Where is the pulse of earth
The blood in the memory of our faces
The selfsame journey?
3
Descendants of perishable tears
Rowers of futile lakes
We left earth's skin
We fingered our words
In the trees whispering
For the last time
Now stars neighbor our forehead!
4
Image oh! immutable
Illumination
You dress every hovering concept
Which brings our hope near
Equanimity
There the query that separates itself from us
You are everywhere You share
Our dark harps
Immaterial sheath.
5
Our eyes left but our souls went ahead
At their meeting in the heavens
A pure moment shone
Agonized trembling
An exact reflection of our innards
Higher up
Serenity is enthroned
In united solitude of her stars
Because we rid her of our bodies
Because we exhausted her with our hopes
Because we brought her our Idea as votive
She gives birth again to feelings.
6
Silence was analyzed in us
Her archangel touched our innermost beings
He rolled our memory into an uninhabited chaos
When we were granted an unbelievable riverbank
A riverbank of lightweight shadows
Once dreamy from tears
Golden marks looked at us
So much that we were detached from our weight
As we were detached from sin!
7
Imaginary glow
Cyan space
Soul's catharsis!
It is as if earthly noise went missing
As if memory's malice stopped
Our clear new dream
Throbs
An invisible hand pulls us by the hand
Where the innocent sky becomes Serenity
Where the Soul is judged immutable.
Odysseas Elytis
