900 Miles

Βρισκόμαστε αρχές του 1920. Στην Μ. Ασία πρωτοτραγουδιέται η Μισιρλού (ή Μουσουρλού) απο 'Ελληνες της Σμύρνης. Αρκετά μακρύτερα στις ΗΠΑ ο Τζων Κάρσον ηχογραφεί το 900 miles, στο οποίο θα βασιστεί το 1960 η Χέντι Γουέστ για να γράψει το ωραιότερο αμερικάνικο φολκ τραγούδι για μένα, το 500 miles (away from home). H Μισιρλού θα ηχογραφηθεί πρώτη φορά στις ΗΠΑ το 1925 απο τον Τίτο Δημητριάδη και θα επανεκτελεστει πολλές φορές οπως άλλωστε και το 500 miles

Κατάνη - Catania

 

Τούτο το μυαλό λιώνει 
Από την ζέστη του αλόγου  

Το πυρπολούν οι χίμαιρες 
Στου ωκεανού τους κόρφους 

Και της Σαχάρας οι παλιές οι λέαινες 
Που αλυχτούν στα λοίσθια της μέρας 

Ξεσπιτωμένες απο καιρό οι σκέψεις 
Φύγε του λέει ο τσιμεντένιος ουρανός 

Σαν σκοτεινός λαβύρινθος γυρνάς 
Που οδηγεί στης άνιμας τα πέρατα 

Φύγε μονάχος σου με το φεγγάρι 
στης πλάτης το σακίδιο φορτωμένο

Και σκάψε εκεί που ακούς νερά 
Kαι τσιριχτές πνοές γατίσιες 




............ 

This mind melts
From the heat of the horse

The chimeras set it on fire
In the ocean's chests

And the old lionesses of Sahara
That howl in the twilight of the day

Thoughts long since abandoned
"Go away!", the concrete sky tells it

You wind like a dark labyrinth
That leads to the ends of the anima

Go away alone with the moon
Loaded on your backpack 

And dig where you hear water
And the shrill breaths of cats

Panagiotis Xourafas

Ηράκλειτος - Heráclito

 

Ο Ηράκλειτος περπατάει βραδάκι
για την Έφεσο. Το δειλινό τον έφερε
χωρίς να το ’χει συνειδητά επιδιώξει
στην όχθη ενός σιωπηλού ποταμού.
Δεν ήξερε ούτε πώς τον έλεγαν, ούτε κατά πού πάει.
Υπήρχε ένας πέτρινος Ιανός και κάτι λεύκες.
Κοιτάζεται στον αεικίνητο καθρέφτη
και συλλαμβάνει και επεξεργάζεται τη φράση
που κράτησαν αμετάβλητη
οι ανθρώπινες γενιές. Η φωνή του εξάγγειλε:
Κανείς δεν μπαίνει δυο φορές στα νερά
του ίδιου ποταμού. Στάθηκε. Νιώθει
με ένα δέος ιερό και μ’ ένα ρίγος
ότι κι ο ίδιος είναι ένα ποτάμι, μια ροή.
Θέλει να ξανακερδίσει εκείνο το πρωινό,
τη νύχτα του, το δειλινό της. Όμως δεν μπορεί.
Ξαναλέει τη φράση. Τη βλέπει τυπωμένη
καθαρά, με γράμματα του μέλλοντος
σε κάποια σελίδα του Μπάρνετ.
Ο Ηράκλειτος δεν ξέρει ελληνικά. Ο Ιανός,
θεός των θυρών, είναι λατίνος θεός.
Ο Ηράκλειτος δεν έχει τώρα ή χτες.
Είναι ένα καθαρό τέχνασμα που ονειρεύτηκε
ένας μελαγχολικός άνθρωπος στην όχθη του Κόκκινου Κέδρου,
ένας άνθρωπος που συνδυάζει εντεκασύλλαβους
για να μη σκέφτεται συνέχεια το Μπουένος Άιρες,
και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Κάποιος του λείπει.



..........



Heráclito camina por la tarde
De Éfeso. La tarde lo ha dejado,
Sin que su voluntad lo decidiera,
En la margen de un río silencioso
Cuyo destino y cuyo nombre ignora.
Hay un Jano de piedra y unos álamos
Se mira en el espejo fugitivo
Y descubre y trabaja la sentencia
Que las generaciones de los hombres
No dejarán caer. Su voz declara:
Nadie baja dos veces a las aguas
Del mismo río. Se detiene. Siente
Con el asombro de un horror sagrado
Que él también es un río y una fuga.
Quiere recuperar esa mañana
Y su noche y la víspera. No puede.
Repite la sentencia. La ve impresa
En futuros y claros caracteres
En una de las páginas de Burnet.
Heráclito no sabe griego. Jano,
Dios de las puertas, es un dios latino.
Heráclito no tiene ayer ni ahora.
Es un mero artificio que ha soñado
Un hombre gris a orillas del Red Cedar,
Un hombre que entreteje endecasílabos
Para no pensar tanto en Buenos Aires
Y en los rostros queridos. Uno falta.





Jorge Luis Borges

More Than Love

A Summer’s Tale - Eric Rohmer 

Atkinson On Chaplin

 

Happiness

 

Maradona or Messi ?

Όταν κάποτε ρώτησαν τον παλιό
πορτιέρο Χόρχε Ντ' Αλεσάντρο για 

την διαφορά, κατά την γνώμη του,
μεταξύ Μαραντόνα και Μέσι, είπε:
"Ο Μέσι χρειάζεται ένα μέγαρο, 
μια νότα, αρμονία, μιά ορχήστρα.
Είναι σπουδαίος, αλλά χρειάζεται 
βιολιστές, τον Ινιέστα και για τον 
ρυθμό τον Τσάβι. Ο Μέσι είναι 
σπουδαίος αλλά ο Ντιέγκο δεν 
είχε ανάγκη κανένα. Μπορούσε 
να συνθέσει μόνος του τη μουσική,
με ένα τενεκεδάκι και ενα ραβδί 
και μπορούσε έτσι απλά να παίξει 

την 5η Συμφωνία του Μπετόβεν".

Jorge D' Alessandro

Το Όνειρο Του Θάνου - Thanos Mikroutsikos' Dream

 

I have loved many things, 

I have loved something 

I will never find, utopia.

The society where 

the fisherman will write poetry

and the poet will fish. I ask for

the society I cherish in my dreams.

Kavvadias* had said "Be sorry for

those who don't dream"

So that they don't feel sorry for

me, I was dreaming and still do

all the time.

Thanos Mikroutsikos

* http://www.erevos.com/kavvadias/kavvadias-en.htm

Suzanne Verdal

Leonard Cohen 

79 μ.Χ. - 79 A.D.

 

Στη σκιά 
του Βεζούβιου 
Γίνεται 
κάρβουνο 
ο περίτεχνος 
καμβάς της ζωής

και η λήθη 
με αναίδεια
Σκεπάζει
και ολοφυρμό  
τη στάχτη του. 

Αλήθεια
ότι έχουμε
Τούτος εδώ 
ο ανθισμένος 
κύκλος. Τώρα. 

Ότι έχουμε 
αυτός ο κύκλος 
ο πρόσκαιρα 
Αιώνιος
Και οι ταχυφλεγείς 
ακτίνες του.  

Στην τελική
Πόσο πιο όμορφος 
στην γύρα του, 
πόσο πιο έντιμος 
Απ' των χρυσών 
των επαγγελιών 
Τη χτικιασμένη 
αγάπη.



...........




In the shade 
of Vesuvius 
the elaborate 
canvas of life
turns to carbon 

and oblivion 
covers with 
impudence
and lament  
its ashes. 

Truthfully
what we have
Is this one here, 
the blooming 
cycle. Now. 

What we have 
is this cycle, 
the temporarily 
Eternal one
And its fast-flaming
beams.  
In the end

How much prettier
and so much fairer 

while turning really is
Than golden promises
and their morbid 
love.

Panos Xourafas