79 μ.Χ. - 79 A.D.

 

Στη σκιά 
του Βεζούβιου 
Γίνεται 
κάρβουνο 
ο περίτεχνος 
καμβάς της ζωής

και η λήθη 
με αναίδεια
Σκεπάζει
και ολοφυρμό  
τη στάχτη του. 

Αλήθεια
ότι έχουμε
Τούτος εδώ 
ο ανθισμένος 
κύκλος. Τώρα. 

Ότι έχουμε 
αυτός ο κύκλος 
ο πρόσκαιρα 
Αιώνιος
Και οι ταχυφλεγείς 
ακτίνες του.  

Στην τελική
Πόσο πιο όμορφος 
στην γύρα του, 
πόσο πιο έντιμος 
Απ' των χρυσών 
των επαγγελιών 
Τη χτικιασμένη 
αγάπη.



...........




In the shade 
of Vesuvius 
the elaborate 
canvas of life
turns to carbon 

and oblivion 
covers with 
impudence
and lament  
its ashes. 

Truthfully
what we have
Is this one here, 
the blooming 
cycle. Now. 

What we have 
is this cycle, 
the temporarily 
Eternal one
And its fast-flaming
beams.  
In the end

How much prettier
and so much fairer 

while turning really is
Than golden promises
and their morbid 
love.

Panos Xourafas