μέσα στην αϋπνία των λησμονημένων αυλακιών,
μέσα στις υδρορόες που διακόπτονται από τη σιωπή των σκουπιδιών.
Όχι μακριά απ’ τα έλη τ’ ανίκανα να διαφυλάξουν ένα σύννεφο,κάποια χαμένα μάτια,ένα σπασμένο δαχτυλίδι
ή ένα πατημένο άστρο.
Γιατί τους είδα:
μέσα σ’ αυτά τα στιγμιαία ερείπια που φανερώνονται στις καταχνιές.
Γιατί τους άγγιξα:
μέσα την εξορία ενός πεθαμένου πλίνθου,
που έπεσε μες στο μηδέν απ’ έναν πύργο ή ένα κάρρο.
Ποτέ στο πέρα από τις καπνοδόχες που καταρρέουν
ούτε από τούτα τα επίμονα φύλλα που αποτυπώνονται στα παπούτσια.
Μέσα σε όλα αυτά,
Όμως ακόμα και μέσα σ’ αυτές τις περιπλανώμενες σχίζες που αναλώνονται δίχως φωτιά,
μέσα σ’ αυτές τις αποκαμωμένες απουσίες από τις οποίες πάσχουν τα εύκολα που χωρίζουν,
όχι μακριά από τα ονόματα και τα σημάδια που κρυώνουν πάνω στους τοίχους.
Αναζητείστε τους, αναζητείστε τους:
κάτω απ’ την κέρινη σταλαγματιά που σαβανώνει τη λέξη ενός βιβλίου
ή κάτω απ’ την υπογραφή στην άκρια μιας επιστολής
απ’ αυτές που φέρνει κυλώντας η σκόνη.
Κοντά στο χαμένο θραύσμα μιας μποτίλιας,
σε μια πατημασιά που ξεστράτισε μέσα στο χιόνι,
σ’ ένα ξυράφι εγκαταλειμμένο στο χείλος ενός γκρεμού.
(Μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης)
.............
Buscad, buscadlos:
en el insomnio de las cañerías olvidadas,
en los cauces interrumpidos por el silencio de las basuras.
No lejos de los charcos incapaces de guardar una nube,
unos ojos perdidos,
una sortija rota
o una estrella pisoteada.
Porque yo los he visto:
en esos escombros momentáneos que aparecen en las neblinas.
Porque yo los he tocado:
en el destierro de un ladrillo difunto,
venido a la nada desde una torre o un carro.
Nunca más allá de las chimeneas que se derrumban,
ni de esas hojas tenaces que se estampan en los zapatos.
En todo esto.
Más en esas astillas vagabundas que se consumen sin fuego,
en esas ausencias hundidas que sufren los muebles desvencijados,
no a mucha distancia de los nombres y signos que se enfrían en las paredes.
Buscad, buscadlos:
debajo de la gota de cera que sepulta la palabra de un libro
o la firma de uno de esos rincones de cartas
que trae rodando el polvo.
Cerca del casco perdido de una botella,
de una suela extraviada en la nieve,
de una navaja de afeitar abandonada al borde de un precipicio.
Rafael Alberti
