Αγέραστος Πόλεμος - Ageless War

ευαίσθητες ψυχές

την τρυφερή γυμνότητα
του ταραγμένου κόσμου σας
με δέος επιστρέφω
στα μάτια μου,
μιά πόλις
νυχτοφωτισμένη
ιδια κρυμμένη
σε πλέξεις απο λέξεις
ισορροπώντας στο πορφυρό
με το κλειδί και το κλαδί
και μια παλιά γραφίδα

που 'χω για σπαθί,
στο ένα άκρο εσείς 

στο άλλο εγώ
σχεδιάζω μιά χαρμολύπη
σε βρεγμένο χαρτί απάνω,
από την κολυμβήθρα
ίσαμε την άβυσσο,
μισές αισθήσεις 
μόνο μιά 

ευαίσθητες ψυχές
απο νομαδικές σιωπές
που αγωνιάτε να ξεφύγετε
απ' ανελεύθερους σκοπευτές
με απελεύθερους σκοπούς,
ευαίσθητες ψυχές
αισθήσεων πελταστές
δάφνη και πικραμύγδαλο 
κι αφιόνι από δέρμα κοραλλιού,
στον ουρανίσκο σας κατάπιατε
και το φεγγάρι ακόμη
που μολόγαγε

πως μας λησμόνησαν τα σύνορα
και δεν μας μάθαν οι οχτροί μας
και τώρα πιά μας ομιλούνε 

ακατάπαυστα, οι νύχτες
που γεννηθήκαμε νεκροί
στις λαμπερές μας πανοπλίες,
πριν να προκάνουν να καούν
απόξερες κι ανήξερες,
οι ώρες τους. 

.....................

sensitive souls 
the tender nudity 
of your troubled world
 brings back in awe 
before my eyes, 
a city 
illuminated at night 
same way hidden
in weaves of words
balancing in purple 
with the key and the branch
 and an old stylus 
I've kept for sword, 
at one end it's you

me at the other 
designing a joyful sorrow 
on a soaked paper,
from the font 
till the abyss,
half senses 
just one

sensitive souls
by nomadic silences
anxious to escape 
from unfree snipers 
with freedmen's aims, 
sensitive souls 
peltasts in senses
 laurel and bitter almond 
and opium from coral's leather, 
your palates have swallowed 
even this very moon   
which confessed

that borders had forgotten us
and our foes never got to know us
and now nights talk to us incessantly 
that we were born dead 
in our shining armors, 
before catching up to burn 
dried and ignorant,
their hours. 




Panagiotis Xourafas