Περσείδες - Perseides

Σαν ήσουνα παιδί ήταν τ'αστέρια

κόκκοι που έπλαθαν άλικα χέρια
Φως από ασήμι για να ξεπλυθείς
και παραμύθι για να κοιμηθείς.

Τώρα του ουρανού γίναν ρυτίδες
οι διάττουσες σου οι Περσείδες
Οργή της θάλασσας η αγκαλιά
ζωή κομμένη μονοκοντυλιά.

Στην γυάλα πιά θέλεις να μπείς
απ' την ψυχή σου να κρυφτείς
Αφού σε πείσανε πως ειναι ανδρείο
σαν ψάρι να σαι μες στο ενυδρείο.

Σαν ήσουνα παιδί ήταν τ'αστέρια
του άπιαστου μέλλοντος τα περιστέρια
Κι ο χρόνος σκάρωνε παιχνίδι μαγικό
πότε αέρινο και πότε αερικό.

.................

As a child stars were like

sands shaping scarlet hands

Silver light for you to get washed 

and a fairytale for you to sleep.

Now the sky is wrinkled 

out of your falling Perseides
Sea's embrace encloses wrath
life is brushed aside cut.


Now is the fishbowl you long to get in
thus hiding from your very soul
For they convinced you it's valiant
being like a spawner in the aquarium.

As a child stars were like
doves of your uncaught future 
And time devised a witching game 
Once airy and once fairy.





Panagiotis Xourafas