Η ψυχή μου αν επιτέλους βυθιστεί για πάντα,
ποιός θα αγαπά των γρύλλων τα βιολιά;
Ποιός θα ανασαίνει φλόγες στο παγωμένο το κλαδί;
στα ουράνια τόξα ποιός θα ναι πάντα τεντωμένος;
Ποιός θα ποθεί στους γοφούς των βράχων να φωνάζει
σιωπηλά στα μαλακά σβολωμένα χωράφια;
Ποιός θα χαιδέψει τους τοίχους-που ξεπηδούν
απο τα συντριβάνια σαν τις τρίχες, οι αρτηρίες;
Και στις γκρεμισμένες αντιλήψεις τίνος δύναμη
θα χτίσει καθεδρικές καταραμένες;
Η ψυχή μου αν επιτέλους βυθιστεί για πάντα,
ποιος θα εμποδίσει τα γεράκια πάνω απο τις θάλασσσες!
Ποιος είναι αυτός που με τα δόντια του, στη φουσκοθαλασσιά,
θα περάσει την Αγάπη στην όχθη απέναντι!
......................
Létem ha végleg lemerûlt
ki imád tücsök-hegedût?
Lángot ki lehel deres ágra?
Ki feszül föl a szivárványra?
Lágy hantu mezõvé a szikla-
csípõket ki öleli sírva?
Ki becéz falban megeredt
hajakat, verõereket?
S dúl hiteknek kicsoda állít
káromkodásból katedrálist?
Létem ha végleg lemerûlt,
ki rettenti a keselyût!
S ki viszi át fogában tartva
a Szerelmet a túlsó partra!
No comments:
Post a Comment