Χαραμάδα - Chink

 











Το χάραμα
από τη χαραμάδα
της βαριάς ξώπορτας,
μυστικά ξεγλίστραγε
ως άχνη στην πάχνη
γλίσχρας δέσμης φωτός,
ως παλμοί αλαβάστρινοι,
αναβάτες σε άλογα άσελα
στου μυαλού τα διάσελα.
Ψηλά και χαμηλά αναγύρω
φεγγίτες σε μαύρο σάβανο,
θρόνοι σε λευκό σπάργανο
και στη μέση ενα τραπέζι.
Στο παλιό ασπρόμαυρο φιλμ
στο κέντρο του τραπεζιού
εσύ ήσουν τα μάτια μου
και γω ήμουν τα χείλη σου.
Μου είπες: Αγάπα με
αν θες να μ' αποχωριστείς.


............. 



Dawn
down the chink
of the heavy street door,
was secretly slipping away
as icing in the rime
of a meager beam of light,
as pulses of alabaster,
riding on unsaddled horses 
inside mind cols.
High and low and around
skylights in black shroud,
thrones in white diaper
and a table in the centre.
In the old black and white film
on the centre of the table
you were my eyes
and I was your lips.
You said to me: Love me
if you want to separate from me.





Panagiotis Xourafas