Συνύπαρξη - Coexistence

 

















Όση ώρα μιλάμε
και δεν ακούμε 
η σφυρίχτρα
του τροχονόμου
χορεύει με τη σιωπή
ενα ξεθωριασμένο βαλς
στη γωνία με αγωνία.

Όση ώρα μιλάμε
και δεν ακουμπάμε
τα πρόσωπα λιώνουν
σαν από πάγο και φωτιά,
οι μαντόνες σχίζονται
απο τα ίδια τους τα λόγια
απο τα χείλη ως την καρδιά
του εσωτερικού κισσού.

Όση ώρα μιλάμε
και όμως δεν μιλάμε
κομμάτια που συνθέτουμε
γδυτή ασκήμια στη ρωγμή
που στάζει μαύρο αίμα,
ψάχνοντας να βρούμε
τι γυρεύουμε εδώ κι οι δυό
με τους καθρέφτες να κοιτούν
αμίλητοι τους τοίχους.


....................



As long as we talk
and not listen
the whistle
of the traffic policeman 
is dancing with silence
a faded waltz
in the corner with agony.

As long as we talk
and not touch
faces melt
like fire and ice,
madonnas tear
out of their own words
from the lips to the heart
of the inner ivy.

As long as we speak
and thus not talk
pieces that we join
naked seaminess in the crack
dripping black blood,
searching to find
what we really hope to find here 
with the mirrors looking
silent back to the walls. 

Panagiotis Xourafas