Lonely & Alone

Αν αισθάνεσαι μοναξιά όταν είσαι μόνος,
τότε έχεις κακή παρέα.


.....................

 
If you're lonely when you're alone,
you're in bad company.





Jean Paul Sartre

 

Παιδιά - Children

Χτυπήστε τα παιδιά σας όταν δείτε 
ότι αρχίζουν να σας μοιάζουν. 



.....................


Tucite svoju decu čim primetite 
da počinju da liče na vas.



Duško Radović

Don't Mind The Gap

Ενα χάος είναι ενα λουλούδι

στη γωνιόπετρα που λειπει.
Δυό χάη ειναι δυό κοχύλια
συζυγή, στο δίχτυ της άμμου.
Ένα γυαλί ειναι ενα σύννεφο,
με στάλες εναντιομερείς
σε χοάνες ερμαφρόδιτων ήχων,
αντιπερισπασμοί λες
που κυλούν ξανάστροφα
στο τσίνορο του χρόνου. 

Μνήμες θαλασσας είμαστε
καθρεφτίσματα μακρινά,
μικρά σπουδαία γεννήματα
απο το σπέρμα της οργής.
Διαμάντια και φύκια παντού
στον αχανή ορίζοντα χυμένα 
και στο κατόπι λεξεις γυμνές
σαν μεταπράτες ονείρων.
Και οσο πλησιάζουμε
Πονάνε πάντα οι ώρες.

Χείλη από πικραμύγδαλο
φίλησαν τα σκοτάδια μας.
Κι ανοίξανε οι ουρανοί φτερά
σαν οιωνοί απο ασημένια σολ,
κι ακούμπησαν το τζάμι μας.
Σεργιάνι στην πιστή ερημιά
δεν αλλαξοπιστεί ο έρωτας
μονάχα αλλάζει αέναα μορφή.
Στις παλιές αυλές, άυλες ουλές
απο παιδιά να τρέχουν
και μυστικά να σε διατρέχουν
στα καλντερίμια της φωτιάς.
Στο διάκενο της κρίσης έγραφε:
Don't mind the gap.

...............

A chaos is a flower

in the cornerstone missing.

Two chaoses are two shells

conjugates, in the net of the sand.

A glass is a cloud,

with enantiomeric drops 

in hoppers of hermaphrodite sounds,

like diversions

flowing conversely

on the eyelid of time.

We are memories of the sea

distant reflections

great small births
 from the sperm of rage.

Diamonds and seaweed everywhere
 spilled over the vast horizon 

and in the wake naked words
 as retailers of dreams. 
And as we come nearer 
times are always painful.

Lips of bitter almond
 kissed our darkness. 
And heavens opened wings 
like omens of silver sol, 
and touched our pane.

Strolling in true blue wilderness

love don't change faith

it just changes form perpetually. 
In the old courtyards, intangible scars 
from children rampaging 
and secretly running through you 
on the cobbled roads of fire. 
Before the crisis vacuum these words:

Don't mind the gap.

Panagiotis Xourafas 

Ταριχευμένο Φώς - Mummified Light

 





















Νύχτα. Το φεγγάρι βουτάει 
στην σομόν ανασφάλεια της μαξιλαροθήκης.
Δίπλα μου λειτουργεί άφυλλο το σύμπαν.
Απορρυθμισμένη ανάγκη,
μιά στιγμή και μιά λιβελλούλη.
Ριγούν τ' ανηφορικά δάκρυα
σαν λιοντάρια στο υπόγειο.
Τρομαγμένο το θαύμα που κυοφορείται
αγνοούμενο σαν κρυμμένο δοξάρι 
στην κοιλιά του κοντραμπάσου.

Η οργή ήταν ανέκαθεν το έναυσμα.
Οίκαδε οι καύσιμες ύλες. Μακριά αχνοφέγγουν
τα γυαλισμένα φτερά, στα πόδια
ενος μεταβατικού Ερμή. Ερμηνείες
πέρα απ' τα σύννεφα, φύλακες ερειπίων.
Το βουνό γκρεμίστηκε, μα σαν απο θαύμα
το μοναστήρι της πηγής διασώθηκε.
Τα απόλιθα της πίστης πωλούνται τώρα
στην πλατεία Αβησσυνίας. Με το γραμμάριο
σε καλή τιμή, για καλή τύχη.

Νύχτα. Το γυμνό αγόρι κάτω απ' το πεύκο
με καλεί: "Άσε με να σου δείξω τ' αστέρια.
Άλλο το χέρι άλλος κι ο ουρανός. Αλλάζει,
όπως το χρώμα των ματιών στο φως που ξεψυχάει."
Εκείνη την στιγμή γυρίζω πίσω. Τότε που,
όπως όπως ταριχεύσαμε το πρώτο φως
στη σαρκοφάγο, πίσω απ' το τζάκι του σπιτιού.
Μούχλα και θάνατος και λέξεις παρεισφρητικές
σαν συγνώμη που διαιωνίζεται άθαφτη.
Προσεχώς αποκαλυπτήρια..


.............................



Night. The moon plunges 
in the salmon insecurity of pillowcase.
Beside me the universe functions leafless.
Deregulated need,
a moment and a dragonfly.
Uphill tears shiver
like lions in the basement.
Startled is the miracle in gestation
missing as a hidden bow
in the belly of the contrabass.

Anger has always been the trigger.
In the house are the combustible materials.
Far away glimmer faintly the polished wings
on the feet of some transitional Hermes. Interpretations
beyond the clouds, guards of ruins.
The mountain collapsed , but miraculously
the monastery of source survived.
The petrified faith now is sold
in Abyssinia Square. By gram
in good price for good luck.

Night. The naked boy underneath the pine tree
calls on me: "Let me show you the stars.
Another hand another sky. It changes
as eye color does in the light dying out."
At that time I come back. When we
hastily mummified the first light
in the sarcophagus behind the fireplace in the house.
Mold and death and intrusive words
like sorry been perpetuated unburied.
Upcoming unveiling...

Panagiotis Xourafas

Η Σαλώμη Στο Περβάζι Του Ψυχιατρείου

"ποιείν" 
Αλμανάκ 2012
Eκδόσεις Μετρονόμος, 
σελ. 251



Aglaia Milia

Πενθεσίλεια - Penthesilea

 

























Ο χρόνος κρέμεται
απο κλαδί στερφό
σαν άγουρο σταφύλι.
Στην ασπίδα που κρατά
ο τεθνεώς αθάνατος
ο φόβος της Γοργούς
δικάζει αρχή και τέλος,
ριζώνει και ρημάζει 
σαν ρωγμή που διαστέλλεται
σε σχέδιο ραγισμένο στο αίμα,
σφυρήλατος βότρυς φωτός 
που χτυπά τις έλικες 
του παραλόγου.

Ελα Πενθεσίλεια 
να το κόψεις, εμπρός!
Έλα Αχιλλέα 
να γευτείς, δοκίμασε
τον έρωτα θάνατο.

Ο Θερσίτης δεν υπήρξε ποτέ
κι ο Πάρης πέθανε θαρρώ,
μοναχά η δικιά μας μοίρα
απο θαλασσινή αρμύρα, 
ζεί στα δευτερόλεπτα εκείνα
που τα υγρά τα μάτια μας
παντρεύονται το αδύνατο.
Δεν ξερω αν θα προλάβω
το σπαραγμό του πεύκου
μα το δάκρυ του ίσως κλέψω.
Στο λέω πως τούτη τη φορά
δεν θα ξεφύγω τρέχοντας
στο διαβατό της λήθης,
μα θα λατρέψω σαν αητός
τη νύχτα του αποτρόπαιου.


..............................



Time hangs
on an infertile branch 
like an unripe grape.
On the shield he holds
the immortal dead man
the fear of Gorgon
judges the beginning and the end,
roots and devastates
like a crack expanding
on a bloodstained plan,
a hammered trusses of light
hitting helices of the absurd.

Come on Penthesilea
and cut this out, do it!
Come on Achilles
and taste this, do try 
the deathly love.

Thersites never existed
and Paris I think has died,
there is only our destiny
made out of sea saltiness,
that lives on these very seconds
when our wet eyes engage 
with the impossible.
I don't know if I catch with
the heartbreak of the pinetree
but I may steal its tear.
So, I'm telling you this time
I won't escape by running away
on the pathway of oblivion,
but I will bless like an eagle
the night of the execrable.

Panagiotis Xourafas