Εκσπλαχνισμός - Evisceration

Χωρίστηκα από το σώμα σου κι ευθύς ασπάστηκα το χώμα, ατενίζοντας τη γη.
Ευθυτενής χώρεσα σε αυτό κι απαλλοτριώθηκα απ τις μπουλντόζες των λειψάνων
που φέρεις μέσα σου.
Για αναπαλαίωση δεν είπες κουβέντα.

Πένητας κι ανέστιος υπέργεια

ένοικος και ζητιάνος υπογείως.

Με βήματα βιομηχανικά στο δρόμο του μεταξιού συνεχίζω, παρανομώ για να μη

λοξοδρομήσω.
Κι όσο η θάλασσα ανακτά τα χαμένα της εδάφη, το χώρο αφορίζοντας σε χορό κι
αφρίζοντας
τόσο ο ορός της ζωής διασταυρώνεται με το όρος του θανάτου.

Τόσο κοφτά, τόσο ορθογώνια.

Μα εγώ είμαι πλάσμα σφαιρικό, αλλά μην τύχει και ξεγελαστείς,

όχι άσφαιρο.
Κι έτσι μπορώ να τετραγωνιστώ, ουδόλως να πρωταγωνιστώ. Χα!

Ιδρυτής και κάτοικος υπεργείως

Ιχνηλάτης και αιμορραγών υπόγεια.

Έλα στα ερείπια,

θα βρεις τα θεμέλια, αβυσσαλέα και μελιά σαν κληρονομιά ανοίκεια.  

..........................

Separated from your body and kissed the ground straight after, gazing the land.
Fit into this upright and expropriated by the bulldozers of remains
you carry inside you.
For restoration you did not say a word.

Poor and homeless aboveground
tenant and beggar underground.

With industrial steps in silk road going, I infringe to avoid detouring.
And as the sea recovers the lost territories, excommunicating space into dance and foaming
the serum of life intersects with the mountain of death.

So briskly, so orthogonally

But I'm a spherical creature, but don't be deceived,
not blank.
So I can not be squared, no way be a protagonist. Ha!

Founder and resident  on ground
Hound and bleeding underground.

Do come in ruins,
will find the foundations, abysmal and from honey as an unfamiliar legacy.

Aglaia Milia