Επέτειος

Έφερα τη ζωή μου ως εδώ…
Στο σημάδι ετούτο που παλεύει,
πάντα κοντά στη θάλασσα.
Νιάτα στα βράχια επάνω,
στήθος με στήθος προς τον άνεμο…
Που να πηγαίνει ένας άνθρωπος
που δεν είναι άλλο από άνθρωπος.
Λογαριάζοντας με τις δροσιές
τις πράσινες στιγμές του,
με νερά τα οράματα της ακοής του,
με φτερά τις τύψεις του,
ζωή παιδιού που γίνεται άνδρας.

Οδυσσέας Ελύτης

(Από τήν Χριστίνα Κοκκινάκη,γιά τα Γενέθλιά μου)