Αγάπη,τώρα πάμε γιά το σπίτι
όπου η περικοκλάδα τις σκάλες ανεβαίνει
πρίν φτάσεις στόν κοιτώνα σου έχει φτάσει
γυμνό το καλοκαίρι μέ αγιοκλήματος πόδια.
Τά φιλιά μας περίπλανα τον κόσμο έχουν γυρίσει:
Αρμενία,παχιά στάλα μελιού που το ξεθάψαν,
Κευλάνη,περιστέρα,κι' ο Γιάνγκ Τσέ πού χωρίζει
με υπομονή πανάρχαιη τις μέρες απ' τις νύχτες.
Και τώρα , αγαπημένη,απ' το τριζάτο πέλαγο
γυρίζουμε σάν δυό τυφλά πουλιά στον τοίχο,
στήν φωλιά κάποιας άνοιξης απόμακρης,
γιατί η αγάπη δεν πέτεται χωρίς να κοντοστέκει:
στού πελάγου τον τοίχο ή τις πέτρες πάν οι ζωές μας,
στά παλιά μας λημέρια γυρίσαν τά φιλιά μας.
