Στ' αστεία παίζαμε! - We Didn't Play For Real

Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας
Mέσα στη μέθη του παιχνιδιού σάς δώσαμε και τις γυναίκες μας
Tα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε
Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα.
Nύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ' το φως της ημέρας
Mήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε χάναμε ολοένα
Πώς θα φύγουμε τώρα; πού θα πάμε; ποιος θα μας δεχτεί;

Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας , δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας
Kλέφτες!
Στα ψέματα παίζαμε!

.......

We didn't just lose our miserable salary
In the ebriety of the game we gave you our women too
Τhe most precious mementos we hid inside the chest
Finally our home itself with all of our belongings.
We played for endless nights , far away from the light of day
Have the years passed by? calendar leaves have rotten
We didn't ever have a good card ,we lost, we always lost
How are we going to leave now? Where to go? Who will accept us?

Give us back our years, give us back our playing cards!
Sharpers!
We didn't play for real!


Manolis Anagnostakis