Μέσα μου,απόψε,ένας ποταμός
διασχίζει κάποιους μακρινούς μεγάλους λόφους,
παλεύει,ουρλιάζει,διαιρεί χαράδρες
και σπάζει τις πράσινες αλυσσίδες του.
Καί εξορύσσει την καρδιά μου και καίει
και βράζει και διαπερνά τα μάτια μου.
Μέσα σου,απόψε,ο ίδιος ποταμός,
είναι περίεργα απαλός.
Και γιά μιά στιγμή είν' ασημένιος,
γιά μιά στιγμή κυανός,
η σιωπή αντανακλάται πάνω του.
Όλοι μας απαντάμε διαφορετικούς ποταμούς
κάτω από τις ίδιες γέφυρες, μέσα μας,
που εξηγεί γιατί η ευτυχία και οι δυστυχίες μας
είναι πάντα τόσο διαφορετικά ίδιες.
..............
U meni večeras jedna reka
razbila ogromna brda daleka,
muči se, urliče, razmiče klance
i kida svoje zelene lance.
I rije kroz moje srce i peče
i kroz oči mi kipi i teče.
U tebi večeras ta ista reka,
čudno je meka.
I čas je srebrna i čas je plava,
u njoj se tišina odslikava.
Svako u sebi reke druge
pod istim mostovima sretne,
zato su naše sreće i tuge
uvek drukčije istovetne.
Miroslav Antić
No comments:
Post a Comment