Λευκή Πεταλούδα - White Butterfly

Πόσο κρατάει μιά στιγμή;

Ένα αιώνιο δευτερόλεπτο ή μήπως
ένα ελάχιστο έτος;

Θα πείς πως είναι η γωνία που το βλέπεις.

Το έντομο και ο άνθρωπος,

ο άνθρωπος και η πεταλούδα

συνομωτούν ένα μοιραίο μυστικό ζευγάρωμα,

κι' όταν το πρωτοξάφνιασμα χάνεται

χίλιοι γλυκοί φόβοι στο θάμβος του χρόνου

ενώνουν χρυσαφιές νησίδες από πατρίδες μακρινές

χίλιοι λαμπροί θάνατοι γεννούν

του σκοταδιού αιμάτινες σιωπές.

Η λευκή πεταλούδα μυρίζει ακόμα

ευωδιές λήθης και ονείρων ιερών

στά δίπτυχα φτερά κουρνιάζει ανήσυχη η καρδιά της Ηως

κι' είναι κάθε της κύμα μιά ανάμνηση,μα όσο να στρίψεις,

την έχεις κιόλας ξεχάσει.Αλλά πάλι και ξανά,

θα πείς πως είναι η γωνία που το βλέπεις.

Με όλα τούτα πάντα το είχα απορία:

Πώς εξισώνει τον βυθό με τον ορίζοντα η γνώση;

Κι' αν τελικά η γωνία είναι στερημένη αγωνία,

πόσο κρατάει αλήθεια μιά στιγμή;

.........................

How long a moment lasts?

An eternal second or just a minimal year?

You'd say it is the angle you see it.

The insect and the man,

The man and the butterfly,

are plotting a destined mystical mating,

and when the first startle is perished

a thousand sweet fears in the dazzle of time

unite golden islets of distant countries

a thousand brilliant deaths give birth
to bloody silences in the darkness of night.

The white butterfly still smells

fragrances of oblivion and of sacred dreams

on its diptych wings roosts restlessly the heart of Eos,

and each of its waves is a memory,though as you turn away

you've already forgotten it. But time and again,

you'd say it's the angle you see it.

With all these things I have always had this query:

In what way knowledge equates the sea bed with the horizon,

and if ,at last, angle is a deprived agony

for how long a moment lasts?

Panagiotis Xourafas