Hampstead

 

Σαν ένα πουλί με σπασμένη φτερούγα

που θα 'χε χρόνια μέσα στον αγέρα ταξιδέψει

σαν ένα πουλί που δεν μπόρεσε να βαστάξει

τον αγέρα και τη φουρτούνα

πέφτει το βράδυ.

Πάνω στο πράσινο χορτάρι

είχαν χορέψει όλη τη μέρα τρεις χιλιάδες αγγέλοι

γυμνοί σαν ατσάλι,

πέφτει το βράδι χλωμό·

οι τρεις χιλιάδες αγγέλοι

μαζέψαν τα φτερά τους και γενήκαν

ένα σκυλί

ξεχασμένο

που γαβγίζει

μοναχό

και γυρεύει τον αφέντη του

ή τη δευτέρα παρουσία

ή ένα κόκαλο.

Τώρα γυρεύω λίγη ησυχία

θα μου 'φτανε μια καλύβα σ' ένα λόφο

ή σε μια ακρογιαλιά

θα μου 'φτανε μπροστά στο παράθυρό μου

ένα σεντόνι βουτημένο στο λουλάκι

απλωμένο σαν τη θάλασσα

θα μου 'φτανε στη γλάστρα μου

έστω κι ένα ψεύτικο γαρούφαλο

ένα κόκκινο χαρτί σ' ένα τέλι

έτσι που να μπορεί ο αγέρας

ο αγέρας να το κυβερνά χωρίς προσπάθεια

όσο θέλει.

Θα 'πεφτε το βράδυ

τα κοπάδια θ' αντιλαλούσαν κατεβαίνοντας στο μαντρί τους

σα μια πολύ απλή κι ευτυχισμένη σκέψη

και θα 'πεφτα να κοιμηθώ

γιατί δε θα 'χα

ούτε ένα κερί ν' ανάψω,

φως,

να διαβάσω.

..........................

Like a bird with broken wings

that had travelled through wind for years

like a bird unable to endure

tempest and wind

the evening falls.

On the green grass

three thousand angels had danced the day long

naked as steel

the pale evening falls;

the three thousand angels

gathered in their wings,
became a dog

forgotten

that barks

alone

and searches for its master

or the Second Coming

or a bone.

Now I long for a little quiet

all I want is a hut on a hill

or near a seashore

all I want in front of my window

is a sheet immersed in bluing

spread there like the sea

all I want in my vase

is even a false carnation

red paper wound on wire

so that the wind

the wind can control it easily

as much as it wants to.

The evening would fall

the flocks would echo descending to their fold

like some quite simple happy thought

and I would lie down to sleep

because I wouldn't have

even a candle to light up,

light,

to read. 

Giorgos Seferis