La Guitarra

Αρχίζει ο θρήνος

της κιθάρας.

Σπάνε οι κούπες

της χαραυγής.

Αρχίζει ο θρήνος

της κιθάρας.

Αδύνατο 'ναι

να την κάνεις να σωπάσει.

Κλαίει μονότονα

ως κλαίει το νερό,

ως κλαίει ο άνεμος

πάνω στο πεσμένο χιόνι.

Αδύνατο 'ναι

να την κάνεις να σωπάσει.

Κλαίει για πράματα

μακρινά.

Αμμουδιά από ζεστό νοτιά

που πεθυμάει άσπρες καμέλιες.

Κλαίει το βέλος δίχως στόχο,

το βράδυ δίχως χαραυγή,

και το πρώτο πεθαμένο πουλί

πάνω στο κλαδί.

Ώ κιθάρα!

Καρδιά βαριοπληγωμένη

από πέντε σπαθιά.

Empieza el llanto
de la guitarra.
Se rompen las copas
de la madrugada.
Empieza el llanto
de la guitarra.
Es inútil
callarla.
Es imposible
callarla.
Llora monótona
como llora el agua,
como llora el viento
sobre la nevada.
Es imposible
callarla.
Llora por cosas
lejanas.
Arena del Sur caliente
que pide camelias blancas.
Llora flecha sin blanco,
la tarde sin mañana,
y el primer pájaro muerto
sobre la rama.
¡Oh guitarra!
Corazón malherido
por cinco espadas.


The weeping of the guitar
begins.
The goblets of dawn
are smashed.
The weeping of the guitar
begins.
Useless
to silence it.
Impossible
to silence it.
It weeps monotonously
as water weeps
as the wind weeps
over snowfields.
Impossible
to silence it.
It weeps for distant
things.
Hot southern sands
yearning for white camellias.
Weeps arrow without target
evening without morning
and the first dead bird
on the branch.
Oh, guitar!
Heart mortally wounded
by five swords. 



Poetry : Federico Garcia Lorca
An Incredible Recitation 
Of "La Guitarra" In Spanish:
http://www.youtube.com/watch?v=1pBHl_r9HmE&feature=related