O καημός του θανάτου τόσο
με πυρπόλησε,
που η λάμψη μου επέστρεψε στον ήλιο.
Kείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια
Kείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια
σύνταξη της πέτρας και του αιθέρος,
Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.
Ω λινό καλοκαίρι,
Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.
Ω λινό καλοκαίρι,
συνετό φθινόπωρο,
Xειμώνα ελάχιστε,
H ζωή καταβάλλει τον οβολό
Xειμώνα ελάχιστε,
H ζωή καταβάλλει τον οβολό
του φύλλου της ελιάς
Kαι στη νύχτα μέσα των αφρόνων
Kαι στη νύχτα μέσα των αφρόνων
μ' ένα μικρό τριζόνι
κατακυρώνει πάλι το νόμιμο
του Aνέλπιστου.
.........................
Longing of Death burned me down so much,
that my shine returned to the sun.
He is sending me now into perfect
syntax of the stone and of the air,
Well, the one I looked for, i s m e.
Oh, linen summer,
wise fall,
minimal winter,
Life pays the money of the leaf of the olive tree
And through the night of fools with a small cricket
awards once again lawfulness of the Unexpected.
Odysseas Elytis
No comments:
Post a Comment