Απ' όταν τα πουλιά πέταξαν μακριά από τα λόγια μου
και τ΄άστρα σβήνονται
δεν ξέρω πώς να ονομάσω
το φόβο και το θάνατο και τον έρωτα
κοιτάζω τ' αμήχανα χέρια
συμπλέκονται το ένα με το άλλο
και το στόμα μου σωπαίνει
Πάνω από μένα αναδύεται ο ουρανός
και πάντοτε πιό κοντινή
δίχως όνομα
ανθίζει η γή.......................
From when the birds flew
away from my words
and the stars burn out
I don't know how to name
the fear and death and loveI look at my embarassed hands
how they are engaged each other
and my mouth keeps quiet
Above me the sky emerges
and always much closer
with no name
blossoms the earth.
Halina Nyga Poswiatowska
No comments:
Post a Comment