σκόνταψα και μάτωσα τη μύτη μου.
Προσπαθώντας ν' ανεβώ στον Όλυμπο
ξέμαθα να κολυμπώ.
Κι αντί να ευφραίνομαι απ' τ' ασήμαντα
κουφάθηκα να χτυπάω σήμαντρα .
Βυθισμένος στα ρομαντικά
έχασα και τα σημαντικά .
Τώρα ψηλαφίζω με τα χέρια μου
το κενό στο πρόσωπό μου το έρημο .
Βλέπω στον καθρέφτη μου τον Βέρθερο
( βέβαια δίχως το τραύμα το υπέρτερο )
..................................
Running up to reach my comet's white rose
I stumbled, fell and bled my nose.
Trying to climb up to the Olympus top
I unlearned to swim and walk the slope.
And instead of me rejoicing minor things
I was deaf by bell chimes and rings.
Submerged to the romantic sea bed
I even missed important shores to tread .
Now ,with my hands I'm fumbling
as the void in my face is rambling.
In my mirror I see Werther's face
(but as for the Trauma, not a trace)
Poetry : Nasos Vagenas
English Translation : Panagiotis Xourafas
No comments:
Post a Comment