Thursday, 14 October 2010

Вечна Јесен - Αιώνιο Φθινόπωρο

Σπάνιο ψάρι
Με το σκοτάδι
Σπρώχνει την μέρα.

Το δικό μας αύριο
Είναι η τροφή του
Αρπαγμένη απ' την παλάμη μου.

Κι' ενώ κοιτάζω
Το σούρουπο της γαλάζιας 
Άνοιξης
Ο ουρανός
Στη μαύρη κραυγή σκίζεται.

Στις σημύδες μου
Έπεσε 
Αιώνιο φθινόπωρο.

..............

Бела врана
тмином
дан стеже 

Наше сутра
храна је њена
отета са моја длана

И док јледам
сутон плаветној
пролећа
небо
у црни крик тоне

На моје брезе
пала је вечна
јесен.

......................


Rare fish
By the darkness
It pushes the day

Our own tomorrow
Is its feed
Grabbed from my palm.

And as I gaze on
the dusk of the blue
Spring
The sky
Is ripped on the black cry.

Over my birches 
Fell an 
Eternal fall.






Poetry : Stanislava Gavrilovic
Greek Translation : Panagiotis Asimopoulos
English Translation: Panagiotis Xourafas

1 comment:

Anonymous said...

με τρομάξε το... αιώνιο
μα σκέψου πόσες στιγμές ζητάει, ζητιανεύει... για να φτιαχτεί

καλό βράδυ