Με το σκοτάδι
Σπρώχνει την μέρα.
Το δικό μας αύριο
Είναι η τροφή του
Αρπαγμένη απ' την παλάμη μου.
Κι' ενώ κοιτάζω
Το σούρουπο της γαλάζιας
Άνοιξης
Ο ουρανός
Στη μαύρη κραυγή σκίζεται.
Στις σημύδες μου
Έπεσε
Αιώνιο φθινόπωρο.
..............
Бела врана
тмином
дан стеже
Наше сутра
храна је њена
отета са моја длана
И док јледам
сутон плаветној
пролећа
небо
у црни крик тоне
пала је вечна
јесен.......................
Rare fish
By the darkness
It pushes the day
Our own tomorrow
Is its feed
Grabbed from my palm.And as I gaze on
the dusk of the blue
Spring
The sky
Is ripped on the black cry.
Over my birches
Fell an
Eternal fall.
Poetry : Stanislava Gavrilovic
Greek Translation : Panagiotis Asimopoulos
English Translation: Panagiotis Xourafas
1 comment:
με τρομάξε το... αιώνιο
μα σκέψου πόσες στιγμές ζητάει, ζητιανεύει... για να φτιαχτεί
καλό βράδυ
Post a Comment