Υδάσπης - Hydaspes

 

Ενα κενό
πρωταρχικό
νεογνό
στάχυ πράσινο
να κοιμάσαι βροχή
και να ξυπνάς δάκρυ
στο μαξιλάρι
της περιπλάνησης.
Όνειρα-
απόνειρα,
διαμαντόπετρες
κάποιας
προηγούμενης ζωής
γυαλίζουν,
γυαλίζει
η ανάσα του θεού
σαν βότσαλο χρυσό
στη λάσπη
του Υδάσπη.
Εισαι αχτίδα,
παγίδα
ελπίδα
δροσοσταλίδα,
είσαι ο ουρανός
που σιώπησε
στην φλυαρία
της αιωνιότητας.
Εξω τα καμιόνια
-όσο να ντυθείς-
μεταφέρουν
σκελετούς
και κουκούλια.


...................


A vacuum
primary
neonatal
ear of green  
sleeping as rain  
waking up as a tear
on the pillow
of wandering.  
Dreams -
wake of dreams,
diamond stones
of some previous life
shine,  
so shines
the breath of god
like a gold pebble
in the mud
of Hydaspes.
You 're glimmer,
trap
hope
dewdrop,
you 're the sky
that kept silent
before chattering
of eternity.
Outside the lorries  
-till you get dressed-
are carrying
skeletons
and cocoons.




Panagiotis Xourafas