Ερημη πόλη δίχως τελειωμό
άδειοι οι δρόμοι κι οι πλατείες
και γω να ψάχνω σε πορείες
ενα θαμπό αντικατοπτρισμό.
Στης μοναξιάς τους τοίχους
λέξεις και γράμματα μετρώ
για το φευγιό που καρτερώ
ισόβια φυλακίζω στίχους.
Ντόκο δεν έχει η λησμονιά
στου φεγγαριού την ρότα
απ' τα ταξίδια μας τα πρώτα
χρώματα δεν αλλάξαν τα πανιά.
Ελα της κάμαρης μου φως
και ξέπλεξέ μου το σκοτάδι,
μίτος που τρέμει ειναι το βράδυ
λαβύρινθος δαντελωτός.
..............
Deserted city with no ending
the streets and squares are empty
and I 've been looking for in marches
for just a blurry mirage.
On walls of loneliness
I count up letters and words
for that escaping I expect
I keep imprisoning lyrics for life.
Οblivion has no dock
in the course of the moon
ever since our first voyages
sails haven't changed colour.
Come on light of my bedroom
and unbraid me from darkness
night is a trembling thread
within a lacy labyrinth.
Panos Xourafas
No comments:
Post a Comment