Eternity

Αφροδίτη από αρμύρα,

ζάχαρη και φως,

σαν την αγάπη

που λουλουδίζει

στον αποχαιρετισμό του θερους

μια αντιφεγγιά λαχτάρας  

πέρα απ´ το σκοτεινό σεντόνι

του αίματος σου.

Αφροδίτη από αρμύρα,

ζάχαρη και φως, 

σαν την μέρα που

φεύγοντας 

έκρυψε στην τσάντα σου

τον Ήλιο.

Εικόνα γλυκιά-

στο ενδοκάρδιο της νύχτας

κυπαρισσένια ανάμεσα στα πεύκα,

μ' άλικο σπάγγο 

το φεγγάρι κράταγες.

Είναι αυτό Αιω-νιότης:

Σαν με κρατάς στο άρμα της Αυγής

ένα κουάρτο πριν το χάραμα, 

μέσα από τον κουρνιαχτό 

τού Ποτέ

εγώ να σου φωνάζω: 

Γιά Πάντα. 

..............

Aphroditi of saltiness,

sugar and light,

like love

blooming

in farewell to the summer,

a distant glow of yearning

away from the dark sheet

of your blood.

Aphroditi of saltiness,

sugar and light,

like the day that 

when leaving 

hid inside your bag

the Sun.

A sweet picture-

in the night's inner heart

cypress like among pine trees,

with a red string

you held the moon.

This is Eternity:

As you hold me in the chariot of Eos

a quarter before the dawn

through the dust of

Never

I will be calling you:

Forever.

Panagiotis Xourafas