Ο Πλακούντας Τού Ροδιού - Pomegranate's Placenda

Μ' ένα λιόκλαδο

Κι' ένα λιοβασίλεμα σαν

Δυό χείλη ξουραφιών

Σχίσαμε τον ορίζοντα

Πληρώσαμε τις τομές

Με σπέρμα αθάνατο

Αποκαλύψαμε τα θεμέλια

Γεννήσαμε απ' το κενό

Τον πλακούντα τού ροδιού

Και εκατό μικρές φωτιές.

Πάντα στ' αψηλά μας όνειρα

Υπάρχει ένα χαμηλό σπίτι

Όπου τα παιδιά γελούν

Παίζοντας στην αυλή κατι

Σαν παιχνίδι δίχως τέλος

Στο χορικό τού ανέμου κατι

Σαν περιδίνηση ψυχής

Στην φωτοχόο ακτίνα

Τού μέλλοντος κύκλου

Που συνεχίζει να υπάρχει

Ακριβώς γιατί δεν λογίζεται

Ότι υπάρχει.

....................

With an olive branch

And a sunset like

Two razor edges

We tore horizon

Filled the incisions

With immortal sperm

Revealed the foundations

We gave birth out of vacuum

Pomegranate's placenda

And a hundred of tiny fires.

Always in our sky high dreams

There is a low ceiling house

Where the children laugh

Playing in the yard something

Like a vortex of souls

In a radius of pouring light

Of the future circle,

That goes on existing

Exactly because it is not considered

To be existing.

Panagiotis Xourafas