Η Περηφάνια Της Φωτιάς - The Pride Of Fire

Ἄθλιος καιρὸς στὴ φοβερὴ πατρίδα μου
καὶ λίβας ἀνελέητος σκληρὸς τοῦ Ἰουλίου!

 -Γιώργος Μαρκόπουλος

Ένα στιγμιαίο κροτάλισμα βλεφάρων

Οι πόρτες που γερνάν το χαμογέλιο σου

δωμάτια που έχουν στήσει ιερές γωνιές,

και μόνος λυτρωμένος ο ουρανός.

Περνάγαν σαν φαντάσματα οι ψυχές

κι' οι καλικάντζαροι πιασμένοι χέρι χέρι

η νύχτα αργεί πολύ να ρθεί απόψε

να κρύψει στο πικρό της πανωφόρι

το θλιμμένο βλέμμα της Αθηνάς,

καθώς σαλαγίζει των μαρμάρων

μέσα η περηφάνια της φωτιάς.

Θεά μου άλλο μην μοιρολογείς

Η γη αυτή που κινεί τους αιώνες

με τα γαλανά νήματα των μαιάνδρων της

ανθοβολεί απόψε σε ενα ζευγάρι μάτια.

........................



Α momentary eye-lids crackle
the gates that grow your smile old
rooms having set sacred corners,
and the only thing delivered is the sky.


Souls walked by like ghosts
and goblins hand in hand
the night comes slowly tonight
 to hide in its bitter overcoat
the sad face of Athina,
while shivering inside the marbles
the pride of fire.


Oh, my goddess, don't mourn any more
This land that moves the centuries
with the azzure threads of its meanders,
tonight is blooming in a pair of eyes.

Panagiotis Xourafas