Δώρο Ασημένιο Ποιήμα - Gift Silver Poem

Ξέρω πως είναι τίποτε όλ’ αυτά και πως 

η γλώσσα που μιλώ δεν έχει αλφάβητο 

Αφού και ο ήλιος και τα κύματα 
είναι μια γραφή συλλαβική 
που την αποκρυπτογραφείς 
μονάχα στους καιρούς της λύπης
και της εξορίας 

 Κι η πατρίδα μια τοιχογραφία 
μ’ επιστρώσεις διαδοχικές φράγκικες 
ή σλαβικές που αν τύχει και βαλθείς 
για να την αποκαταστήσεις

πας αμέσως φυλακή και δίνεις λόγο 
 Σ’ ένα πλήθος Εξουσίες ξένες 
μέσω της δικής σου πάντοτε 

Όπως γίνεται με τις συμφορές 

Όμως ας φανταστούμε 
σ’ ένα παλαιών καιρών αλώνι 

που μπορεί να ‘ναι και σε

πολυκατοικία ότι παίζουνε παιδιά 
και ότι αυτός που χάνει 

Πρέπει σύμφωνα με τους κανονισμούς 
να πει στους άλλους 
και να δώσει μιαν αλήθεια 

Οπόταν βρίσκονται στο τέλος 
όλοι να κρατούν 
στο χέρι τους ένα μικρό 

Δώρο ασημένιο ποίημα.


..........................

I know that all this is worthless and that the language

I speak doesn't have an alphabet

Since the sun and the waves are a syllabic script

which can be deciphered only in the years of sorrow and exile

And the motherland a fresco with successive overlays

frankish or slavic which, should you try to restore,

you are immediately sent to prison and

held responsible

To a crowd of foreign Powers always through

the intervention of your own

As it happens for the disasters

But let's imagine that in an old days' threshing-floor

which might be in an apartment-complex children

are playing and whoever loses

Should, according to the rules, tell the others

and give them a truth

Then everyone ends up holding in his

hand a small

Gift, silver poem.

Odysseas Elytis