Μες στα βαθειά μεσάνυχτα κυλούσε το καράβι,
και στον αφρό τής θάλασσας κάποιο ένα φως κομμάτια.
Φανταστικά στού κρουσταλλιού την όψη, η αχτίνα παύει
να καίει σα φλόγα, κι αλαφρά χαιδεύει σου τα μάτια.
Τώρα… Μα σαν έναν καιρό στης μοίρας την πλημμύρα
φεύγεις κι εσύ για τ’ όνειρο, μοιραία θα ρθεί να υφάνει
μες στην καρδιά σου η δόξα μας το στίχο τού Πορφύρα:
«Μόνο τής μπόρας έμειναν οι γλάροι καπετάνιοι…».
...........................
Deep inside midnight the ship was flowing,
and on the sea foam some or one light in pieces.
In an imaginary way on crystal's facet, the ray ceases
to burn like a flame, and slightly caresses your eyes.
Now...But when in a time of destiny's flood
you go away too for the dream, our glory will come
inevitably to weave in your heart Porphyras' lyric:
"Seagulls remained captains of the storm only."
Nikos Gatsos
No comments:
Post a Comment