Το Μίσος - Nienawiść

Κοίταξε πως είναι αυτό ακόμα ικανό,
πως διατηρείται αυτούσιο
στον αιώνα μας: Το μίσος.
πόσο χαμηλά θεωρεί τα ψηλά εμπόδια.
Πόσο ταχύτατα πηδώντας τα ξεπερνά.

Δεν μοιάζει με τα άλλα συναισθήματα.

Είναι παλαιότερο και νεώτερο ταυτόχρονα.
Το ίδιο αυτό γεννάει τις αιτίες
που του δίνουν ζωή.
Όταν κοιμάται δεν είναι ποτέ για πάντα.
Και η αγρύπνια δεν το εξασθενεί -το δυναμώνει.

Με θρησκεία ή χωρίς θρησκεία
όσο κάποιος είναι έτοιμος στον βατήρα.
Με πατρίδα ή χωρίς πατρίδα
όσο κάποιος σκίζεται στην αρχή.
Αρχίζει σαν δικαιοσύνη και ισονομία.
Έπειτα προωθεί τον εαυτό του.
Μίσος. Μίσος.
Καλύπτει το πρόσωπο του με μια γκριμάτσα
ερωτικής έκστασης.

Ω, τα άλλα συναισθήματα
γηρασμένα και δυσκίνητα.
Απο πότε η αδελφοσύνη
μετράει στα πλήθη;
Μήπως ποτέ η ενσυναίσθηση
κατάφερε να βγεί νικήτρια;
Πόσους πελάτες κέρδισε η αμφιβολία;
Μόνο το μίσος κατακτά όσους θέλει.

Προικισμένο, έξυπνο, πολύ εργατικό.
Χρειάζεται να πούμε πόσα τραγούδια έχει γράψει;
Πόσες σελίδες ιστορίας έχει αριθμήσει;
Πόσους τάπητες ανθρώπων έχει απλώσει
σε αμέτρητες πλατείες και στάδια;

Ας μην κοροιδευόμαστε άλλο:
Ξέρει πως φτιάχνεται η ομορφιά.
Τόσο θεσπέσια ειναι η αύρα του τη μαύρη νύχτα.
Τόσο υπέροχα τα σύννεφα του τη ροδαυγή.
Δύσκολο να αρνηθείς το πάθος του να γκρεμίζει
και το λάγνο χιούμορ του να ορθώνεται
με δύναμη πάνω απ' των ερειπίων τις κολώνες.

Είναι σαν την ερωμένη της αντιπαραβολής
μεταξύ ποδοβολητού και σιωπής,
μεταξύ του κόκκινου αίματος και του λευκού χιονιού.
Και πάνω απ' όλα ποτέ δεν κουράζεται
απ' το μοτίβο του άψογου δήμιου
πάνω απο το κηλιδωμένο θύμα.

Είναι έτοιμο για νέες προκλήσεις συνεχώς.
Αν πρέπει να περιμένει θα περιμένει.
Είπαν πως είναι τυφλό. Τυφλό;
Έχει την οξυμένη όραση ελεύθερου σκοπευτή
και ατενίζει άφοβα προς το μέλλον
- αυτό και μόνο αυτό.



 .......................



Spójrzcie, jak wciąż sprawna,
Jak dobrze się trzyma
w naszym stuleciu nienawiść.
Jak lekko bierze wysokie przeszkody.
Jakie to łatwe dla niej - skoczyć, dopaść.

Nie jest jak inne uczucia.
Starsza i młodsza od nich równocześnie.
Sama rodzi przyczyny, które ją budzą do życia.
Jeśli zasypia, to nigdy snem wiecznym.

Religia nie religia -
byle przyklęknąć na starcie.
Ojczyzna nie ojczyzna -
byle się zerwać do biegu.
Niezła i sprawiedliwość na początek.
Potem już pędzi sama.
Nienawiść. Nienawiść.
Twarz jej wykrzywia grymas
ekstazy miłosnej.

Ach, te inne uczucia -
cherlawe i ślamazarne.
Od kiedy to braterstwo
może liczyć na tłumy?
Współczucie czy kiedykolwiek
pierwsze dobiło do mety?
Porywa tylko ona, która swoje wie.

Zdolna, pojętna, bardzo pracowita.
Czy trzeba mówić ile ułożyła pieśni.
Ile stronic historii ponumerowała.
Ila dywanów z ludzi porozpościerała
na ilu placach, stadionach.

Nie okłamujmy się:
potrafi tworzyć piętno.
Wspaniałe są jej łuny czarną nocą.
Świetne kłęby wybuchów o różanym świcie.
Trudno odmówić patosu ruinom
i rubasznego humoru
krzepko sterczącej nad nimi kolumnie.

Jest mistrzynią kontrastu
między łoskotem a ciszą,
między czerwoną krwią a białym śniegiem.
A nade wszystko nigdy jej nie nudzi
motyw schludnego oprawcy
nad splugawioną ofiarą.

Do nowych zadań w każdej chwili gotowa.
Jeżeli musi poczekać, poczeka.
Mówią, że ślepa. Ślepa?
Ma bystre oczy snajpera
i śmiało patrzy w przyszłość
 - ona jedna.



Poetry :  Wislawa Szymborska  

Greek Translation :  
Panagiotis Xourafas


English Translation in:
http://www.mission.net/poland/warsaw/literature/poems/hatred.htm