Οδός Ονείρων (Πρόλογος) - Street Of Dreams (Prologue)

Γεια σας
Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την οδό ονείρων
Δεν ξεχωρίζει
Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους
δρόμους της Αθήνας
Είναι ας πούμε ,ο δρόμος που κατοικούμε
Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός
μα κι απέραντα ευγενικός
Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά
πολλές μητέρες μα και πολύ σιωπή
Κι όλα σκεπασμένα
από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό
Εδώ σ’αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν
τα όνειρα τόσων παιδιών
ίσαμε την στιγμή που η αναπνοή τους
Θα ενωθεί με τ’ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου
και θα χαθεί
Όμως την νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος
Κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν

.......................

Hello to you

I came to show you myself the street of dreams

It ain't a different one

It is a street like any other street of Athens

It is,let us say, the street we live in

Small , insignificant, sad, tyrannical

but enormously gentle

It has a lot of soil , a lot of kids

a lot of mothers and a lot of silence

And everything covered 

from a tender and unbearable sky

Here in this street are born and die

so many children's dreams

till the moment their breath

will join with the spring epitaph breeze

and perish

But in the night they can't sleep

and when they don't dream , they sing

Poetry/Music/Vocals:  

Manos Hatzidakis