Partenogénesis - Παρθενογένεση

Όλοι εκείνοι που με συμβούλευαν
αποτρελλαίνονται μέρα με τη μέρα.
Ευτυχώς που τούς αγνόησα,
κι' έτσι πήγαν σ'άλλη πόλη όπου 
όλοι τους ζούν παρέα, αλλάζοντας 
συνεχώς τα σομπρέρος τους.

Ήσαν άξια υποκείμενα,
πολιτικώς σκεπτόμενα,
και κάθε λάθος που διέπραττα,
τους έκανε να υποφέρουν τόσο
που γκρίζαραν και ζάρωναν,
έπαυαν να τρώνε κάστανα,
και μιά φθινοπωριάτικη μελαγχολία,
τελικά τους άφηνε να παραληρούν.


Τώρα πιά δεν ξέρω τι να γίνω,
επιλήσμων ή σεβαστικός'
να συνεχίσω να τους δίνω συμβουλές
ή να τούς μέμφομαι γιά την τρέλλα τους.
Αδυνατώ να διακυρύττω ανεξαρτησία.
Είμαι χαμένος σε τόσο πυκνό φύλλωμα...
Πρέπει τάχα να βγώ ή να μπώ,
να ταξιδέψω ή να χρονοτριβώ,
να αγοράσω γάτες ή ντομάτες;


Θα δοκιμάσω να καταλάβω
τι δεν πρέπει να κάνω, έπειτα να το κάνω,
και έτσι να μπορέσω να δικαιολογήσω
τούς τρόπους που ίσως μού διαφεύγουν,
γιατί άν δεν κάνω λάθη
ποιός θα πιστέψει στα σφάλματα μου;
Άν συνεχίζω να δείχνω σοφός,
κανείς δεν θα με προσέξει.


Αλλά θα προσπαθήσω να αλλάξω,
να δίνω χαιρετίσματα όλο φροντίδα
και να κοιτάω το φαίνεσθαι
με αφιέρωση και ζήλο
έως να γίνω αυτό πού αυτοί επιθυμούν,
όσο μπορεί και όσο δεν μπορεί κανείς,
μέχρι να υπάρχω μόνον γιά τους άλλους.


Και τότε, αν με αφήσουν ήσυχο,
θα αλλάξω ολοκληρωτικά,
θα είμαι αλλιώτικος στο δέρμα μου'
και όταν θα έχω ένα άλλο στόμα,
άλλα υποδήματα, άλλα μάτια'
όταν όλα επάνω μου είναι αλλαγμένα
και κανένας δεν με αναγνωρίζει,
αφού τα πάντα είναι υπεράνω εμού,
θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο.


......................................



Todos los que me daban consejos
están m´s locos cada día.
Por suerte no les hice caso
y se fueron a otra ciudad,
en donde viven todos juntos
intercambiándose sombreros.

Eran sujetos estimables,
políticamente profundos,
y cada falta que yo hacía
les causaba tal sufrimiento
que encanecieron, se arrugaron,
dejaron de comer castañas,
y una otoñal melancolía
por fin los dejó delirantes.

Ahora yo no sé que ser,
si olvidadizo o respetuoso,
si continuar aconsejado
o reprocharles su delirio:
no sirvo para independiente,
me pierdo entre tanto follaje,
y no sé si salir o entrar,
si caminar o detenerme,
si comprar gatos o tomates.

Voy a tratar de comprender
lo que no debo hacer y hacerlo,
y así podre justificar
los caminos que se me pierdan,
porque si yo no me equivoco
quién va a creer en mis errores?
Si continúo siendo sabio
nadie me va a tomar en cuenta.

Pero trataré de cambiar:
voy a saludar con esmero,
voy a cuidar las apariencias
con dedicación y entusiamo
hasta ser todo lo que quieran
que uno sea y que uno no sea,
hasta nos sino los otros.

Y entonces si me dejan tranquilo
me voy a cambiar de persona,
voy a discrepar de pellejo,
y cuando ya tenga otra boca,
otros zapatos otros ojos,
cuando ya sea diferente
y nadie pueda conocerme
seguiré haciendo lo mismo
porque no sé hacer otra cosa. 

Poetry: Pablo Neruda 
Greek Translation: Panagiotis Xourafas