Ένα Ποίημα Κλειδωμένο Στο Συρτάρι - A Poem Locked In The Drawer

 

Σκαρφαλώνω στα κύματα
πίσω μου αφήνω την αλμύρα
τού πελάγου ενώ η λύρα
απαλά μού ροδίζει τα βήματα.

Σκαρφαλώνω στα κύματα
να μουσκέψω τον ήλιο
να ντυθώ το ειδύλλιο
να γδυθώ τα προσχήματα. 

Σκαρφαλώνω στα κύματα
με παλιά όνειρα θύματα
του χεριού μου τα νεύματα
των χαμών μου τα πνεύματα.

Σκαρφαλώνω στα κύματα
σε κορφές απ' απάτητη μοίρα
σαν τους δρόμους που πήρα
στης καρδιάς τα σκιρτήματα.

Σκαρφαλώνω στα κύματα
ο καημός είμ' εγώ του βαρκάρη
στο υγρό των καιρών μου συρτάρι
κλειδωμένα κρατάω ποιήματα.


....................

I climb the waves

leaving saltiness behind

while the lyre of the pelago 

softly flushes my steps. 

I climb the waves
to soak up the sun
to get dressed the romance
to undress of  pretense.

I climb the waves
with old dreams for victims 
with the winks of my hand 

and the losses of my spirits.

I climb the waves
on peaks of untrodden fate

like the roads that I took

in the stirrings of my heart.

I climb the waves
I'm the boatman's longing

in the damp drawer of my times
I keep some poems locked.

Panagiotis Xourafas