Αντίστροφη σκιά φωτός
τα μάτια σου.
Αυτά τα μάτια σου!
Στου απογεύματος τη δύση
ένα πλοίο με βραδύκαυστο φιτίλι
κι απάνω του μπογιατισμένο
ένα μενεξεδένιο φιλί.
Στην πλώρη καρφωμένο
ένα αηδόνι.
Βουβό σαν απάνεμη θάλασσα.
Πικρό σαν απηνής ταξιδεμός
που φουσκώνει ξεφουσκώνει
σε μιά γλώσσα ερημική
ερωτική, φιδίσια.
Οσο γρικάς την τρικυμία
γαλήνια να θυμάσαι
πως στο τέλος, ένα ηλιοτρόπιο
μαρτυράει στους καντιφέδες
πως τα γεράνια γέρνουν
λίγο πριν σηκωθούνε γερανοί
και πετάξουν μακριά.
Στις θρομβωμένες φλέβες
του οριζοντα, απνευστί
εικόνες βιάζονται
και όνειρα βιάζονται.
Βάλε κάτι ζεστό στο μεταξύ
να μην κρυώσεις γιέ μου...
.....................
A reverse shadow of light
is in your eyes. Oh these eyes!
In the afternoon's west
a boat with a slow burning fuse
and with a violet kiss on her.
At the bow a nightingale
is nailed.
Silent as a windless sea.
Bitter as a ferocious journey
inflating and deflating
in a language deserted
erotic, serpentine.
As long as you hear the sea storm
remember peacefully
that in the end, a sunflower
reveals the marigolds
that geraniums droop
just before getting up as cranes
and thus fly far away.
In the thrombosed veins
of the horizon, straight off the reel
images hustle and dreams are raped.
In the meanwhile, just put on something
warm, not to catch a cold my son...
Panagiotis Xourafas
No comments:
Post a Comment