Να Λυπάστε Το Έθνος - Pity The Nation

Φίλοι και συνοδοιπόροι μου,
να λυπάστε το έθνος 
που είναι γεμάτο πιστεύω
αλλά κενό από θρησκεία.
Να λυπάστε το έθνος που
φοράει ρούχα που δεν ύφανε, 
τρώει ψωμί που δεν θέρισε,
και πίνει κρασί που δεν 
ρέει από δικά του πατητήρια.
Να λυπάστε το έθνος που
ζητωκραυγάζει τον βίαιο
άνθρωπο σαν ήρωα, 
και θεωρεί γενναιόδωρο
τον μεγαλοπρεπή κατακτητή.
Να λυπάστε το έθνος
που περιφρονεί το πάθος, 
στα όνειρά του, κι όμως
υποτάσσεται σ’ αυτό μόλις ξυπνά.
Να λυπάστε το έθνος που δεν υψώνει τη φωνή του, παρά 
μόνο σε νεκρώσιμη πομπή, δεν υπερηφανεύεται,παρά μόνο
μέσα στα συντρίμμια του, δεν εξεγείρεται,παρά μόνο όταν 
βρεθεί με το λαιμό του ανάμεσα στο σπαθί και στο ξύλο.
Να λυπάστε το έθνος που ο κυβερνήτης του είναι αλεπού,
ο φιλόσοφός του ταχυδακτυλουργός και η τέχνη του
τέχνη του μπαλώματος και της μίμησης.
Να λυπάστε το έθνος που καλωσορίζει τον καινούριο
του άρχοντα με σάλπιγγες και τον αποχαιρετά με
κραυγές αποδοκιμασίας, μέχρι να υποδεχτεί τον
καινούριο με τη συνοδεία σάλπιγγας και πάλι.
Να λυπάστε το έθνος που οι σοφοί του σώπασαν
με τα χρόνια και οι δυνατοί του άντρες είναι ακόμα βρέφη.
Να λυπάστε το έθνος που έγινε κομμάτια και το κάθε του
κομμάτι αυτοανακηρύσσεται έθνος.



.....................




Pity the nation that is full of beliefs and empty of religion.
Pity the nation that wears a cloth it does not weave and
eats a bread it does not harvest.  
Pity the nation that acclaims the bully as hero,
and that deems the glittering conqueror bountiful.  
Pity a nation that despises a passion in its dream,
yet submits in its awakening.  
Pity the nation that raises not its voice save when
it walks in a funeral,boasts not except among its ruins,and
will rebel not save when its neck is laid
between the sword and the block.  
Pity the nation whose statesman is a fox, whose philosopher
is a juggler, and whose art is the art of patching and mimicking  
Pity the nation that welcomes its new ruler with trumpeting,
and farewells him with hooting, only to welcome
another with trumpeting again.  
Pity the nation whose sages are dumb with years
and whose strongmen are yet in the cradle.  
Pity the nation divided into fragments,each fragment
deeming itself a nation.




Khalil Gibran